اعمال ما دیده می‌شوند

او متولد سال 1328 در روستای وزوان است. زمانی که 16 ساله بود برای اولین بار برای ایفای نقش جلوی دوربین رفت ولی محدودیت‌های آن زمان باعث شد تا او نتواند کارش را به صورت جدی ادامه دهد.

نوروزی بعد از به پایان رساندن تحصیلات خود در رشته روابط عمومی، به سمت سرپرست روابط عمومی دانشگاه علم و صنعت منصوب شد و در سال 1376 به صورت کاملا اتفاقی حرفه بازیگری را برای خود برگزید. یادداشت‌های کودکی، پشت‌کنکوری‌ها، دلباخته، شیفته، چتری برای 2 نفر، همکلاس، سایه روشن، تاریک خانه، این زن حرف نمی‌زند، مکس، نوک برج و... ازجمله کارهای اوست.

او از تاثیرگذارترین لحظه زندگی‌اش برای ما می‌گوید: 4 سال پیش بود، ماشینم خراب شده بود و باید می‌بردم تعمیرگاه که تعمیرش کنند. قبل از هر چیزی باید می‌رفتم بانک تا از بانک پول بگیرم.

بانکی که در آن حساب داشتم بانک ملت شعبه دانشگاه علم و صنعت بود، مسافت هم زیاد بود. وقتی پول را گرفتم آنها رادر جیب لباسم گذاشتم ،آن روز من یک لباس بافتنی تنم کرده بودم که قسمت‌هایی از آن چرم بود. هنگام برگشت چون دیدم که ترافیک سنگین است و ماشین سخت پیدا می‌شود، سوار مینی‌بوس شدم که تا پل یادگار امام می‌آمد.

وقتی به مقصد رسیدم از مینی‌بوس پیاده شدم و در حالی که از پل هوایی رد می‌شدم و قصد داشتم تا از پله‌های جنوبی پل پایین بیایم، دیدم فردی پایش شکسته است و به سختی از پله‌های پل در خلاف جهت من بالا می‌آید، به سمتش رفتم و از او خواستم تا دستش را به من بدهد و من کمکش کنم. همین که خم شدم تا دستش را بگیرم آن فرد به من گفت آقا مواظب باشید پولتان از جیبتان نریزد.

دستم را به سمت جیبم بردم دیدم جیبم پاره است و پولها هم در شرف ریختن هستند ولی خوشبختانه هیچی از آنها کم نشده بود و همه پول‌ها سرجایشان بودند.

همان جا بود که با خودم فکر کردم این که می‌گویند اعمال انسان یک واکنشی را دارد درست است من خواستم به کسی کمک کنم و بلافاصله جواب هم گرفتم و متوجه شدم که باید مواظب پولم باشم چون برای تعمیر ماشینم به آن احتیاج داشتم. این در مورد همه رفتار ما صادق است چون ما هر کمکی که می‌کنیم و هر دستی را که می‌گیریم دوربین زمان آن را ثبت می‌کند و دیر یا زود پاسخ عمل نیک ما را می‌دهد.