صدای پای خدا در آخرین سکانس فیلم

به گفته خودش، با ساخت هر تله فیلم تجربه کسب کرد و به نوعی علاقه و دلبستگی‌اش به این گونه از فیلمسازی بیشتر شد.

ساخت تله‌فیلم‌هایی چون آوار سبز، سرزمین مادری، صدای پای خدا و مادر صدای مرا می‌شنوی، جاده آسمانی، بلوتوثتو روشن کن و... نشان از سختکوشی و علاقه‌اش به ساخت فیلم دارد. صدای پای خدا نام یکی از فیلم‌های اوست که در دهمین جشنواره فیلم دفاع مقدس توانست برای بهترین فیلمنامه و بهترین کارگردانی کامبیز کاشفی، منتخب هیات داوران شود.

کاشفی این روزها مشغول ساخت تله فیلم زندگی در اعماق فنجان قهوه است. فیلمبرداری این فیلم در رشت شروع شده و فیلم مضمون طنزـ اجتماعی دارد که توسط مصطفی سیرتی نوشته شده و داستان دختری به نام لیلا را روایت می‌کند که قرار است ثروت هنگفتی به او برسد و شرط رسیدن به آن ازدواج لیلا در مدت مشخص که در وصیت آقاجان آمده است این است که شوهر لیلا باید به تأیید چند نفر از دوستان آقاجان که در وصیت نامه آمده، برسد و...

کامبیز کاشفی از صدای پای خدا و اتفاقات روز آخر لوکیشن می‌گوید: زمانی که داشتم صدای پای خدا را در رشت می‌ساختم، یک سکانسی داشتیم که یک بچه معلول را باید روی تخت می‌خوابید و مادرش او را نوازش می‌کرد. این پسر بچه را از بهزیستی آورده بودند و ناتوان جسمی بود و فقط قرار بود در یک سکانس کوتاهی از فیلم حضور داشته باشد و در حقیقت المانی برای شخصیت اصلی فیلم بود.

یادم هست که وقتی این پسربچه را آوردند من به کل دگرگون شدم، برای این‌که شرایط بدی داشت و با توجه به کمبود زمان و محدودیت لوکیشن چون باید لوکیشن را تحویل می‌دادیم اصلا نمی‌توانستم روی کارم تمرکز داشته باشم و به محض این‌که می‌گفتم دوربین، نور، صدا، حرکت، بغضم می‌ترکید و می‌زدم زیر گریه. تا جایی که یک سکانس خیلی کوتاه تا ساعت‌ها به طول انجامید. و اما در نهایت توانستیم این سکانس را بگیریم.

شاید این یکی از تاثیرگذارترین لحظات زندگی من بوده باشد که همیشه به امثال آن پسر بچه فکر کنم و الان که دارم به آن روز فکر می‌کنم باز همان حس آن روز را دارم و ممنونم از شما که یادآوری مجددی برای من کردید تا وقتی رفتم رشت سری به او بزنم.