همسفر با تخیل یک شاعر

بوی سنگ می‌گیرم

و عاشق عشق‌های ماقبل تاریخ می‌شوم...

تحجر چه طعم خوبی دارد»

شعر بالا با نام «شبه تاریخ» یکی از شعرهای مجموعه «تشریفات» سروده بهاره رضایی است. مجموعه‌ای که بتازگی نشر چشمه منتشر کرده و جان می‌دهد برای آنهایی که دنبال شعرهای نو هستند یا در کنار خواندن اشعار شاعران بزرگ از شاعران جوان هم غافل نیستند.

تشریفات چهارمین مجموعه شعر بهاره رضایی است که به گفته خودش فارغ از مرزبندی‌ قالب‌های شعری است. رضایی در گفتگو با خبرگزاری کتاب گفته است،‌ این سروده‌ها بخشی از زبان و فضای شعر امروز ایران هستند و قالب آنها بستگی به شرایط و محیط جامعه دارد. این مجموعه شعر عنوان‌ها و سطرهایی ساده دارد و بیشتر شعرهایش بلند است.

وقتی تشریفات را می‌خوانید، با تخیل شاعر همراه می‌شوید، با طنزی که لابه‌لای جمله‌هاست برخورد می‌کنید و گاهی به سفری طولانی از رودسر (جایی که شاعر متولد شده) تا آفریقا می‌روید و در این گیر‌و‌دار مدام با تحقق نیافتن امیال و عشق و رویا‌های شاعر مواجه می‌شوید.

بهاره رضایی متولد 1356 رودسر است. از او تاکنون 3 مجموعه شعر با عنوان‌های «آنیتا؛ عروس چهار فصل سکوت»، «خدا خواب تازه‌ای برایم دیده است» و «درست باید همین امروز تیربارانم می‌کردی؟!» منتشر شده است.