جشنواره‌ای که باید دید

تئاتر بسیجی و غیربسیجی نمی‌شناسد؛ هنری است که با انسان و مسائل اساسی آن سروکار دارد. برای همین علاوه بر وجه کاربردی نمایش‌های بسیجیان که انتقال ارزش‌های اعتقادی و اخلاقی است، رعایت ابعاد زیبایی‌شناختی و جنبه‌های سرگرم‌کننده این هنر نیز ضرورتی است که در بیشتر کارهای دیروز دیده می‌شد.

حضور بسیج در هنر‌های نمایشی و برگزاری جشنواره‌های مختلف از جمله میلاد سبز می‌تواند هم برای خود این نهاد مفید باشد و هم برای هنرمندانی که از بیرون این دایره درگیر آن می‌شوند.

تئاتر ، سبب نگرش جدیدی در فرد شده و تامل و تحمل وی را در مبارزه با مشکلات بیشتر می‌کند. هنرمند بسیجی‌ای که در حوزه تئاتر فعال است، در زندگی روزمره خود با تحلیل به مسائل نگریسته و در برابر وقایع و حوادث، موضعگیری‌های قوی‌تر و منطقی‌تری خواهد داشت. او می‌تواند هم روی منفی و هم روی مثبت قضایا را ببیند و بررسی کند. به طور کلی هنر نمایش قدرت تشخیص را در فرد دوچندان می‌کند و باعث رشد تحلیلی و فکری شخصیت می‌شود.

اگر بسیج راه شروع شده در این عرصه را ادامه دهد، برایش هزینه کند و به آن نگاه ویژه‌ای بیندازد، نه‌تنها به مراحل بالای هنری تئاتر می‌رسد؛ بلکه طبق یک برنامه سازمانی می‌تواند به ترویج و آشناسازی مردم به این هنر کمک کند. برای نجات تئاتر از وضع نه‌چندان مطلوب کنونی باید بسیجی‌وار عمل کرد. هنرمندان بسیجی باید خستگی‌ناپذیر، قدرتمند و بابصیرت این هنر فاخر را که گوشه‌ای مهجور مانده و بر اثر سوءمدیریت روزبه‌روز رو به افول است، به جایگاه اصلی‌اش بازگردانند.

آثار ارائه شده در جشنواره تئاتر بسیج ، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. نباید ندیده آنها را نقد کرد. آنچه بر این صحنه می‌آید، از کرامت، ارزش و اهمیت و البته مسائل اساسی انسانی می‌گوید؛ چیزی که بیش از 2000 سال است به شکل‌های گوناگون در هنر نمایش بازگو شده است. این بار شاهد و پذیرای همان مسائل از دید بسیجیان هستیم.

رحمت امینی / رئیس گروه نمایش دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد