نقش‌های ماندگار

«آقای سفید» از میان دیگر گنگسترهای فیلم «سگ‌های انباری»، انسان‌ترینشان است و شاید از این جهت تنها نمونه‌ای است که اسم مستعارش به شخصیتش می‌آید و با آن تناسب دارد. او البته آخرش چوب این انسان‌دوستی‌اش را ـ که اصلا مناسب حال یک گنگستر حرفه‌ای نیست ـ می‌خورد و خود را به کشتن می‌دهد، اما با این حال کشت? او شرف دارد به زنده بودن گنگسترهای دیگر.

برخلاف قانون کار گنگستری که کسی حق ندارد نام اصلی‌اش را به همکارانش بگوید، آقای سفید مهربان است، چون اولا خودش را در تیر خوردن آقای نارنجی مقصر می‌داند و دوماً چون نارنجی در آن اوضاع و احوال به‌طور رقت‌بار نام آقای سفید را پرسیده و طبعاً آقای سفید دلش نمی‌آمده سوال او را بی‌جواب بگذارد، اسم واقعی‌اش را به نارنجی که از قضا مأمور مخفی پلیس در بین گنگسترهاست، می‌گوید و به همین راحتی هویت خود را لو می‌دهد. آقای سفید واقعاً صاف و ساده است.

سفید، آنقدر برای جان نارنجی ارزش قائل است که حاضر است به‌خاطر او روی کارفرمایش که همان رئیس اصلی باند گنگستری است، اسلحه بکشد. او اساساً مهربان است، آنقدر که حاضر نیست نه فقط نارنجی که حتی مأمور بیچاره‌ای که اسیرشان شده هم با بلوند بی‌رحم و جانی تنها بماند.

آقای سفید تا لحظ? آخر مدافع آقای نارنجی است و حتی به مخیله خودش هم راه نمی‌دهد که شاید جاسوس جمع، همین نارنجی موش‌مرده باشد. گویا او بیشتر از هر مأمور قانون و هر قاضی وظیفه‌شناسی، اصل را بر برائت می‌گذارد، حال آن‌که یک دزد آدمکش بیش نیست! ویژگی دیگر او صداقت در ‌دوستی‌اش است یا نه بهتر است بگوییم صداقت‌پرستی‌اش. همین ویژگی هم هست که باعث می‌شود وقتی از جاسوس بودن نارنجی اطلاع پیدا می‌کند با همه حمایت قبلی‌اش از او، خودش در مجازات نارنجی پیشقدم می شود. آقای سفید، آدمکشی است که سیاه نیست.