کمربندها را محکم ببندید!

اکثر کسانی که کنار گود می‌نشینند یا می‌ایستند یا حتی دراز می‌کشند ، مشکلات کسی را که در وسط گود دارد زور می‌زند ، چنان که باید و شاید لمس نمی‌کنند. فلذاست که ممکن است هی همینجور بیخودی داد بزنند که: لنگش کن!

بیت آتشین:

احساس سوختن به تماشا نمی‌شود
آتش بگیر تا که بدانی چه می‌کشم

این که حالا شاعر چی می‌کشیده است؛ موضوعی است که به ما و به «مانحن فیه» ما مربوط نیست. غرض ما در اینجا پرداختن به اخبار ضد و نقیضی در راستای ریزش تونل آزادراه تهران پردیس است که واکنش بموقع وزیر راه و ترابری، جناب بهبهانی را در جمع خبرنگاران به دنبال داشت و باعث موضعگیری اصولی و کارشناسانه ایشان شد.

خبر وارده: «وزیر راه و ترابری با بیان این که هر تونل، حداقل 20 بار ریزش می‌کند، این موضوع را در مراحل اولیه احداث تونل، امری عادی قلمداد کرد.» جراید

بسته پیشنهادی: حالا که به غیر از تونل توحید که ریزشش به هر شکل و اندازه‌ای شدیداً محکوم است؛ هر تونل دیگری به طور معمول، 20 بار ریزش می‌کند(باز خوب است که ماهی یک‌بار ریزش نمی‌کند)؛ پیشنهاد می‌کنیم که من‌بعد مسائل زیر در این راستا در نظر گرفته شود:

1- ساخت شامپوی ضد ریزش: از آنجا که از نظر علمی و کارشناسی، جلوی ریزش تونل را از بیخ نمی‌توان گرفت؛ پیشنهاد می‌کنیم که وزارت راه با همکاری وزارت بهداشت اقدام به ساخت شامپوی مخصوصی برای جلوگیری از ریزش تونل نماید و آن را در اختیار پیمانکاران قرار دهد.

2- تعیین محدودیت ریزش: لازم است که در متن قرارداد حتماً به این موضوع اشاره شود که تمامی ریزش‌های محتمل باید در حدفاصل زدن کلنگ تونل تا تحویل آن اتفاق بیفتد. مسوولیت هرگونه ریزشی پس از افتتاح تونل به عهده هیچ‌کس نخواهد بود. حداقل، بنده مسوول آن نخواهم بود.

3- نصب تابلوی ریزش: بهتر است در دهانه ورودی هر تونلی این تابلو نصب شود: «کمربندها را محکم ببندید، احتمال ریزش هست!» این طوری به حق انتخاب راننده محترم نیز احترام گذاشته شده است. به هر حال انتخاب، حق همه است. فقط دقت شود که تابلوی مذکور در دهانه خروجی تونل نصب نشود. در یک جایی بعد از تونل، چنین تابلو زده بودند: «تونلی که از آن رد شدید، احتمال ریزش داشت»!

رضا رفیع