جراحی شکم با لوله

برای این‌که جراح محیط دید کافی و فضای لازم را برای کار داشته باشد با تزریق گاز به فضای شکم، دیواره شکم بلند می‌شود و فضای بزرگ‌تری برای عمل به وجود می‌آید. برای این کار یک سوزن از طریق یک برش کوچک روی پوست زیر ناف وارد می‌کنند و بعد از سوراخ کردن لایه‌های سطحی و عمقی دیواره شکم، سوزن را وارد فضای صفاقی می‌کنند. سپس فضای داخل صفاق را با فشاری حدود 10 تا 15 میلی‌متر جیوه از گاز دی‌اکسید کربن پر می‌کنند.

وقتی تکنولوژی جراحی لاپاروسکوپی جهانی شد و مورد استقبال بیماران و پزشکان قرار گرفت رفته رفته اعمال جراحی زیادی با این روش انجام شدند و به تدریج محققان درپی راه‌هایی جهت کاهش تعداد سوراخ‌های ورودی و نیز کاهش سایز آنها شدند؛ زیرا کاهش دادن سایز و اندازه سوراخ‌های ورودی در کاهش درد بیماران موثر بود.

جراحی لاپاروسکوپی از طریق سوراخ‌های طبیعی بدن از جمله موفقیت‌ها‌یی است که در آینده می‌تواند جایگزین روش‌های معمول در موارد انتخابی شود. در این روش دستگاه تلسکوپ بسیار قابل انعطاف بوده و می‌تواند با خود دو وسیله جراحی را که حکم دستان جراح را دارد حمل کرده و عملا با ایجاد سوراخ کوچکی در معده یا روده بزرگ وارد فضای عمومی شکم شده و بعد عمل جراحی را انجام دهد.

برداشتن کیسه صفرا، آپاندیس، ترمیم، جراحی روده بزرگ، طحال و معده از مواردی است که به روش لاپاروسکوپیک صورت می‌پذیرد.

مزایای لاپاروسکوپی

لاپاروسکوپی نسبت به جراحی معمولی مزایای زیادی دارد. اندازه برش‌ها در این روش بسیار کوچک‌تر است و در نتیجه اثر آن روی پوست کمتر می‌‌ماند. این روش برای به حداقل رساندن خونریزی‌های جراحی و کاهش زمان بهبودی طراحی شده است. دردهای بعد از عمل در لاپاروسکوپی کمتر است و بیمار بعد از یک هفته می‌تواند به طور کامل به سر کارش برگردد.

بعد از جراحی

بیمار حدود یک تا چهار ساعت در اتاق ریکاوری می‌ماند تا کاملا به هوش آید. اگر احساس درد یا تهوع داشته باشد داروی مناسب تجویز می‌شود. بیمار پس از این‌که بتواند مثانه خود را خالی کند می‌تواند مرخص شود. گاهی در صورت وجود مایعات در فضای شکم، لوله کوچکی از طریق جدار شکم، قرار داده می‌شود تا مایع برای چند روز پس از لاپاروسکوپی، به بیرون از شکم منتقل شود.

برخلاف جراحی معمولی، پس از لاپاروسکوپی، بیمار مدت زیادی به استراحت نیاز نخواهد داشت.