عباس کمانگیر

سال گذشته دفتر مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد او را به عنوان الگوی جهانی بازتوانی معرفی کرد. خود عباس امیرمعافی درباره این اتفاق می‌گوید: « شخصی به نام «آربتیو» که نماینده سازمان ملل بود به ایران آمده بود تا از کنگره 60 و کسانی که توسط این کنگره از اعتیاد رهایی پیداکردند بازدید کند. هنگام بازدید تیر و کمان هم بود. چند نفری تیر انداختند و بعد من کمان را دستم گرفتم. 3 تیر زدم که هر سه به هدف خورد و آربتیو شروع کرد به دست زدن. به او گفتم دست زدن تو برای من فایده ندارد و برایش توضیح دادم کاری که من کردم در دنیا بی‌سابقه بوده و گفتم بهتر است این کار من از طریق سازمان ملل بازتاب پیدا کند.»

او آرام، مهربان و صمیمی حرف می‌زند اما گلایه‌هایی هم دارد: «سازمان ملل آمده مرا به عنوان الگوی جهانی معرفی کرده، این کم چیزی نیست. مگر ما در کشورمان چند الگوی جهانی داریم؟ سازمان تربیت بدنی یک بار هم از من دعوت نکرده تا با مشکلاتم آشنا شود. اگر تجهیزات و امکانات در اختیار من قرار بگیرد، خیلی پیشرفت خواهم کرد، این در حالی است که این همه بودجه به اسم مبارزه با مواد مخدر خرج می‌شود.» مدال‌های رنگین المپیک هدف اصلی عباس امرمعافی است؟ این سوالی است که او انگار برای جوابش پیش از این ساعت‌ها فکر کرده است به سرعت جواب می‌دهد: «نه. رهایی یکی از شاگردانم از بند اعتیاد از 100 تا مدال المپیکی هم برایم با ارزش‌تر است.»