خاطره شیرین ندارم

علی صادقی را خیلی سخت پیدا کردیم. بعد از بیش از 10 تماس با 2 شماره تلفن همراهش‌ که بیشتر اوقات یکی خاموش بود و دیگری در دسترس نبود، بالاخره صدای بوق آزاد شنیدیم. این بار کسی تلفن را جواب نداد و چند بار دیگر زنگ زدیم تا بالاخره علی صادقی تلفن را برداشت. پشت خط علی صادقی فیلم‌هایش نبود، یک آقای نسبتا عصبانی بود که البته روحیه طنزش را حفظ کرده بود. بعد از توضیحی که درباره صفحه به او دادم، پرسیدم شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطره زندگی‌اش چیست و او جواب‌های جالبی داد:

مایلید شیرین‌ترین و تلخ‌ترین خاطره زندگی‌تان را برای خوانندگان ما تعریف کنید؟

بله.

خب می‌شنویم!

بنویسید زندگی من همه‌اش تلخ است. در زندگی من خاطره شیرین پیدا نمی‌شود.

مطمئنید هیچ خاطره شیرینی پیدا نمی‌کنید؟ حتی اگر خوب بگردید؟

بله.

خاطره تلخ چطور؟

بله خاطره تلخ دارم.

خب خاطره تلختان چیست؟

نمی‌توانم به شما بگویم.

ناچار با علی صادقی خداحافظی کردیم بی‌آن که بفهمیم ته دلش چیست و چه چیزی او را اینچنین عصبانی کرده است. تماس بی‌موقع ما یا...؟