دشت خردل

نیازی به روایت قصه مظلومیت سردشت نیست، به گوشه گوشه شهر زخم خورده سردشت که چشم بچرخانی می‌توانی نمادهای درد، سرفه، تاول، مظلومیت و... را ببینی و لمس کنی آن وقت می‌خواهی قصه مردم این شهر را برای همه بازگو کنی، بگویی سردشت زنده هست و نیست، شهر انسان‌هایی است که با تمام شور زندگی، عشق به زیستن در آنها مرده است.

سردشتی‌ها به دردها و سرفه‌های گاه و بیگاه عادت کرده‌اند... اما از روز حادثه که می‌گویند بغض می‌نشیند توی گلویشان... خودشان هم می‌دانند این داغ کهنه نمی‌شود! نماینده مردم سردشت در مجلس شورای اسلامی به مهر می‌گوید: عمق این جنایت بشری تا حدی بود که تنها چند روز بعد از بمباران 109 نفر بلافاصله جان خود را از دست دادند و نام بیش از5 هزار نفر در سازمان‌های بین‌المللی به عنوان مصدوم شیمیایی سردشت به ثبت رسید.

محمدعلی پرتوی به جنایات رژیم بعث و بمباران شیمیایی حلبچه اشاره می‌کند و می‌افزاید: ویژگی بارز بمباران شیمیایی سردشت در مقایسه با سایر مناطق بمباران شده کشور در طول جنگ تحمیلی این است که سردشت اولین شهر مسکونی دنیاست که بعد از جنگ جهانی اول و تصویب کنوانسیون‌های منع سلاح‌های شیمیایی مورد حمله شیمیایی قرار گرفت و به مراتب بدتر و فاجعه‌آمیزتر از حلبچه بود زیرامیزان گازهای استفاده شده در این شهرستان فاجعه‌آمیزتر از حلبچه، هیروشیما و... است.

پرتوی که چند سال گذشته فرماندار شهرستان سردشت بود با انتقاد شدید از بی‌تفاوتی‌ها درخصوص وضع موجود مردم این شهرستان می‌گوید: 17 سال بعد از وقوع فاجعه بمباران شیمیایی سردشت به عنوان فرماندار این شهرستان فعالیت می‌کردم تنها 420 نفر از اهالی سردشت به عنوان مصدوم شیمیایی شناسایی و تحت پوشش بنیاد شهید و امور ایثارگران بودند این در حالی است که در مجامع بین‌المللی اسم و مشخصات بیش از 5 هزار مصدوم به ثبت رسیده است.

نماینده مردم سردشت در مجلس شورای اسلامی همچنین با انتقاد از بی‌توجهی مسوولان می‌افزاید: هرچند کلینیکی ویژه برای رسیدگی به مشکلات درمانی جانبازان در شهر سردشت راه‌‌اندازی شده، اما به ‌نظر می‌رسد صرف‌‌نظر از فضای فیزیکی و تابلویی که بر سردر این کلینیک نصب شده‌، کارایی چندانی ندارد.

عضو ارشد انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت نیز می‌گوید: مردم سردشت در کنار تمامی مشکلات جسمی و روحی می‌خواهند این شهرستان به عنوان اولین شهر مسکونی شیمیایی شده در جهان به رسمیت شناخته شود.

عزیز صالحی‌پور با اشاره به عمق فاجعه بشری سردشت می‌افزاید:متاسفانه سردشت از یک بی‌توجهی تاریخی رنج می‌برد زیرا ما شاهد هستیم بیش از 7 هزار نفر از مردم سردشت مصدوم شیمیایی شده‌اند، اما نام تنها 1400 نفر از آسیب‌دیدگان فاجعه سردشت در قالب جانبازان شیمیایی قرار گرفته است و

عزیزی پور از عدم وجود حتی یک متخصص چشم، پوست، ریه در این شهرستان انتقاد کرد و گفت: در ظاهر تنها کلینیک پزشکی دایر شده در سردشت برای مصدومان مجهزترین کلینیک است ولی هیچ گونه خدماتی ارائه نمی‌دهد ووقتی پزشک وجود ندارد، نمی‌شود از این کلینیک استفاده کرد.

رئیس اداره بنیاد شهید و امور ایثارگران سردشت نیز تعداد مصدومان شیمیایی را 1800 نفر عنوان می‌کند و می‌گوید: سال گذشته کمیسیون پزشکی برای 600 مدعی مصدومیت تشکیل شد که 10 نفر شناسایی و تحت پوشش قرار گرفتند و پرونده 20 تا 30 نفر نیز در دست بررسی است.

صدیق معروف‌پور می‌افزاید: کلینیک خاتم الانبیای مصدومان شیمیایی این شهرستان مجهز است و از نظر امکانات هیچ مشکلی نداریم در حال حاضر این کلینیک با 3 پزشک عمومی داخلی و عفونی6 روز در هفته آماده ارائه خدمات به مصدومان است. وی اضافه می‌کند: تنها مشکل درمانی مصدومان عدم وجود پزشک متخصص چشم، قلب، ریه و پوست است که به دلیل موقعیت جغرافیایی و خاص منطقه پزشکان و متخصصان حاضر به حضور در این منطقه نیستند.

حکایت غریب مردم سردشت تمامی ندارد، قصه مردم مظلوم سردشت را هر طور و هر سال که بخواهی روایت کنی، بوی تلخ گاز خردل را می‌دهد.