سنگک سفارشی 2000 تومان

نانوایی به قدری نزدیک بود که وقتی در حیاط خانه‌مان می‌ایستادم، از بویی که فضای محله‌مان را پر می‌کرد، می‌توانستم تشخیص دهم که نانوایی باز است یا بسته.

اما اکنون با توجه به گرانی، نامرغوب شدن و هزار جور مساله‌ای که می‌دانید باید چند خیابان، چهارراه و حتی منطقه را پشت سر گذاشت تا به نانی با قیمت دولتی برسی، آن هم بی‌آن که اطلاعی از کیفیت پخت آن داشته باشی.
چند روز پیش وقتی به بهانه پیدا کردن نان سنگک با کیفیت، پرسان پرسان مشغول پیدا کردن نشانی نانوایی شبانه‌روزی بودم، وقتی جلوی مغازه رسیدم با کمال تعجب دیدم با یک صف چند شاخه‌ای مواجه‌ام که هر کدام مختص گرفتن یک نوع نان است.

ساده، کنجدی، زعفرانی، سبزیجات، قندی، 500 تومانی، 700 تومانی و 1000 تومانی انواع نان‌های این مغازه بود. تازه گاهی نیز آقای خوش‌پوشی از یک خودروی گران‌قیمت پیاده می‌شد و نان 2000تومانی سفارش می‌داد و شاطر هم به محض شنیدن سفارش‌های چرب اینچنینی، بلافاصله از کنار دستش (که نان‌های اختصاصی و سوپر ویژه خود را برای این گونه مواقع به دیوار میخ کرده بود)‌ نانی برمی‌داشت و به مشتری می‌داد.

من که مشتری ارزان‌ترین نان یعنی 500 تومانی بودم، با این که به ظاهر نفر دوم این صف چند شاخه بودم، نیم ساعتی را مهمان نانوایی بودم و دیدم که چطور نانوا با پاشیدن چند دانه کنجد یا سبزیجات خشک، نان ساده را به کنجدی و سبزیجات تبدیل می‌کند و چه آسان با کش دادن خمیرش، نان 500تومانی را 700 تومانی می‌نماید به گونه‌ای که مشتری در تشخیص این دو نان مات و مبهوت می‌ماند و بدون کمک پیشخوان‌دار نمی‌تواند این دو را از هم تمیز دهد.

لیلا طاهر