جشنی که دیشب تمام شد

- جشنواره بیست و پنجم با شکوه بیشتری نسبت به دوره‌های قبل شروع شد و به پایان رسید. عوامل تولید فیلم‌ها در طول برپایی جشنواره برای دیدن آثارشان همراه با مخاطبان پرشماری در تاریکی سالن نمایش می‌نشستند و تمام حواسشان به برخورد تماشاگران نسبت به فیلمشان بود. در آن تاریکی کارگردان‌ها را به راحتی می‌توانستی از صدای تاپ تاپ قلبشان شناسایی کنی.

از استعداد فوق‌العاده برخی از فیلمسازان جوان این جشنواره به شگفت آمدم و غبطه خوردم. بازیگران آماتوری را دیدم که در 10 دقیقه بهتر از هر سوپراستار سینمای ایران خودنمایی کردند. (فیلم یالقیز را حتما ببینید)‌.

- کاش اسم اختتامیه را از مراسم پایانی چنین جشنواره‌هایی حذف می‌کردند؛ با چند سخنرانی تکراری و دادن چند تندیس و سکه و لوح تقدیر همه چیز پایان می‌پذیرد و روز از نو، روزی از نو؛ دوباره فیلمساز مستعد و سختی کشیده‌مان با همان مشکلات گذشته روبه‌رو می‌شود و اگر برای ساخت فیلم جدیدش، مشکلاتش چند برابر نشود، مطمئن باشید کمتر نخواهد شد. در پایان به ویژگی‌های مثبت و منفی این دوره از جشنواره به صورت فهرست‌وار اشاره می‌کنم.

نکات مثبت : 1- رشد کیفی آثار نسبت به دوره‌های قبل 2- ظهور پرتعداد استعدادهای جوان (حتی یک فیلمساز 9 ساله.)! 3- برگزاری منسجم جلسات نقد و بررسی آثار به همراه استقبال کم‌نظیر هنرمندان 4- حضور پررنگ هنرمندانی از مناطق محروم با آثاری در خور توجه 5- پیشرفت تکنیکی در ساختار فیلم‌های داستانی و بخصوص فیلم‌های انیمیشن 6- پاسخگویی مناسب و دلسوزی بیش از حد دست‌اندرکاران برگزاری جشنواره 7- حضور پررنگ مسوولان انجمن در روزهای برپایی جشنواره 8-  استقبال کم‌نظیر مخاطبان و بویژه هنرمندان از سالن‌های نمایش.

نکات منفی: 1- موضوعات تلخ 95 درصد آثار بخش داستانی 2- پخش تعدادی از آثار خوب در ساعات کم‌مخاطب 3- مبلغ کم‌ جوایز نقدی (کاش تمامی منتخبان جشنواره در کنار جوایزشان به سفرهای تفریحی  پژوهشی خارج از کشور اعزام می‌شدند.) 4- سیگاری بودن تعداد زیادی از هنرمندان و نبودن یک سطل زباله با یک زیرسیگاری خیلی بزرگ مقابل در سینما فلسطین! 5- باز نشدن سس‌های یک نفره رستوران سینما فلسطین.

بهرام عظیمی
عضو هیات انتخاب بخش داستانی و انیمیشن جشنواره فیلم کوتاه تهران