بازیگری که ستاره نبود

همان شبی که رشیدپور پیام نوروزی‌اش را داد به «محمدرضا گلزار» بخواند، سایت‌های خبری و وبلاگ‌ها در تعطیلی روزنامه‌ها خبر ممنوع‌التصویر شدن گلزار را روی خروجی خود قرار دادند. بعد از تمام شدن تعطیلات، گلزار به وسیله روزنامه‌ها و مجلات توانست هوادارانش را آسوده کند که هنوز می‌توانند فیلمی از او را در سینماها ببینند، اما این بار انگار قضیه جدی شده است.

گلزار متعلق به نسلی از بازیگرانی است که بدون شک به خاطر فیزیک و چهره خوبشان وارد سینمای ایران شدند، اما او در همین حد باقی ماند و نتوانست خودش را در سینمایی که متعلق به گیشه نبود به اثبات برساند، کاری که بهرام رادان به خوبی از عهده آن برآمد. مفهوم ستاره در سینمای ایران با دیگر جاها متفاوت است (همان طور که سینمای ما هم در این روزها با دیگر جاها متفاوت است) خیلی‌ها معتقدند در سینمای ایران ما چیزی به نام ستاره نداریم و ستاره را کسی می‌دانستند که به واسطه حضور آن مخاطب به سینما برود، اگر این تعریف را درست فرض کنیم بدون شک گلزار یکی از ستاره‌های سینمای ایران است که به واسطه آن موج زیادی از مخاطبانش به سینما‌ها می‌روند، اما عده‌ای دیگر که معتقدند ستاره بودن فقط محدود به چشمان روشن و چهره‌ای زیبا نیست، هیچ گاه قبول ندارندکه گلزار ستاره‌ای بوده است که می‌توانست برای سینمای ایران تماشاگر جمع کند.

گلزار شهرتش را مدیون پرده نقره‌ای نبود پیش‌تر از آن او به عنوان یکی از نوازنده‌های گروه معروف آریان نزد مخاطبانش به عنوان چهره‌ای شاخص شناخته شده بود، اما با جدایی از این گروه او می‌خواست بصورت جدی به سینما بپردازد. در همه این سال‌ها هم که او به عنوان بازیگر در سینما مشغول بود هیچ گاه نتوانست ایفاگر نقشی باشد که بتواند خودش را به منتقدان سختگیر سینمای ایران بشناساند. تنها فیلمی که او در آن توانست نقشی در خور ایفا کند «بوتیک» بود که آنهم نویسنده‌های سینمایی عنوان می‌کردند که نقشی که او ایفاگر آن بود خیلی شبیه به زندگی شخصی بازیگر جوان بوده است!