شتر، گاو، پلنگ
دیگه کنکور رو ول کن
رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید الان تابستان است و دست بر قضا تابستان گرمی هم هست، ولی حتی یاد بهار آدم را خنک می‌کند. این طور نیست؟ چطورید شترگاوپلنگ‌های تنهای دیار من؟ با کنکور چه کردید؟ به خوبی برگزارش کردید؟ امیدوارم حالا که دیگر این کابوس تمام شده، کمی به خودتان استراحت بدهید و بگذارید مغزتان کمی هوا بخورد.
ملیحه سعیدزاده از طالقان هم نامه‌ای نوشته و در مورد آرزوهایش با من حرف زده. آرزوهایی که به قول خودش اگرچه کمی بلندپروازانه به نظر می‌رسند، ولی دوست خوبم اگر تو فکر می‌کنی توان رسیدن به آنها را داری خب، حتما همین جوری است. این خیلی خوب است که آدم بداند از زندگی چه می‌خواهد. بداند که چه برنامه‌ای برای زندگی دارد و چه راهی را برای آینده انتخاب کرده است. من آدم‌های موفق زیادی را دیده‌ام که تنها دلیل موفقیت‌شان این بوده که در دوران جوانی و نوجوانی می‌دانستند، می‌خواهند چه کار کنند و از زندگی چه توقعی دارند. درست است که شانس و استعداد و خیلی چیزهای دیگر هم دخیل اند ولی اگر همه اینها باشد و آدم نداند چه می‌خواهد هیچ کدام اینها به کار نمی‌آید.
به هر حال امیدوارم، همه شما بدانید با زندگی چه کار می‌خواهید بکنید.
خب، باز هم رسیدیم به ته این ستون. مثل همیشه برایتان آرزوی شادی و شادمانی می‌کنم. امیدوارم روزهای خوبی را بگذرانید و خیلی مشکلات و غم و غصه‌ها را جدی نگیرید. تا بعد درود و بدرود.
