شلیک آزاد به غیرنظامیان

رژیم صهیونیستی در حملاتش به ایران، برخلاف ادعاها، غیرنظامیان را به شکلی گسترده هدف قرار می‌دهد. به گفته کرمانپور، سخنگوی وزارت بهداشت، بیمارستان‌های دانشگاهی کشور تنها در ۶۵ ساعت اولیه حمله اسرائیل پذیرای ۱۲۷۷ مصدوم شدند. از این تعداد، تنها ۵۲۲ نفر تاکنون ترخیص شده‌اند، درحالی‌که ۲۲۴ نفر، شامل زنان، مردان و کودکان به شهادت رسیدند. این اعداد، فراتر از یک گزارش آماری، نمایانگر زندگی‌هایی هستند که به یکباره متوقف شدند. کودکان یتیم‌شده، خانواده‌های ازهم‌پاشیده و رویاهایی که زیر آوار مدفون شدند، تنها بخشی از این تراژدی است. به‌عنوان‌مثال، شهادت یک خانواده سه‌نفره در مناطق مسکونی تهران، قلب جامعه را به درد آورد و نشان داد که رژیم‌صهیونیستی برخلاف شعارهای دروغین حقوق‌بشری هیچ مرزی برای انسانیت قائل نیست.

آیینه‌ای برای افشای حقیقت
در اخبار رسمی نوشته‌اند: «۲۲۴ نفر شهید شدند.» اما این عدد، بی‌روح‌تر از آن است که عمق فاجعه را روایت کند. آمار، سرد است؛ بی‌احساس، بی‌صدا. اما وقتی عددها به نام تبدیل می‌شوند، به چهره، به زندگی، تازه می‌توان درک کرد چه فاجعه‌ای رخ داده است. یکی از این چهره‌ها، امیرعلی امینی بود. پسری نونهال، عضو تیم ملی تکواندوی ایران که مربیانش به آینده‌اش امید زیادی داشتند. امیرعلی، قهرمانی کوچک بود، با رؤیای برافراشتن پرچم ایران روی سکوهای جهانی اما پروازش را رژیم‌صهیوینستی متوقف کرد. یا مهیا نیکزاد، دخترک هفت‌ساله‌ای که هنوز به مدرسه ابتدایی عادت نکرده بود. دفتر نقاشی‌اش پر بود از خانه‌هایی با دودکش، گل‌های رنگی و خورشیدهایی که لبخند می‌زنند. شب حادثه، مثل خیلی از شب‌های دیگر، شاید برای عروسک‌هایش قصه می‌گفت. اما ساعتی بعد سقف خانه‌اش آوار شد. از دل تهران، خانواده عباسی هم یکجا پرکشیدند. پرویز عباسی، معلم بازنشسته آموزش‌وپرورش، همسرش، معصومه شهریاری، و فرزندان‌شان، پرنیا و پرهام، در یک لحظه جان شیرین‌شان را از دست دادند. زهرا شمس، دوچرخه‌سوار و کوهنورد جوان، نیلوفر قلعه‌وند، ورزشکار حرفه‌ای و تلخ‌تر از همه مهدی پولادوند، سوارکار جوان کشور که همراه پدر، مادر و خواهرش با هم شهید شدند! اینها تنها چند تن از ده‌ها نفری هستند که یک‌شبه خودشان و آرزوهای‌شان در حمله‌ای پرکشیدند که نامش «حمله به مناطق نظامی» بود! حالا این اسامی، آیینه‌ای‌ شده‌اند برای افشای حقیقت؛ حقیقتی که پشت نقاب «عملیات محدود» پنهان نخواهد ماند.

جنایتی با ریشه‌های عمیق
البته سابقه جنایات رژیم‌صهیونیستی گواهی بر نقض آشکار شعارهای دروغین این رژیم و طرفدارانش است. براساس گزارش‌های معتبر بین‌المللی، ازجمله سازمان ملل و عفو بین‌الملل، این رژیم از دهه‌ها پیش با حملات گسترده به غیرنظامیان فلسطینی، به‌ویژه در غزه، مرتکب جنایات جنگی بسیاری شده است. از اکتبر ۲۰۲۳ تا ژوئن ۲۰۲۵، حملات اسرائیل به غزه بیش از ۶۲هزار و ۶۱۴ فلسطینی را به شهادت رسانده است، که دست‌کم ۱۷هزار و ۴۹۲ نفر از آنها کودک بوده‌اند. گزارش یونیسف نشان می‌دهد که تا ژانویه ۲۰۲۵، حدود ۱۴هزار و ۵۰۰ کودک فلسطینی در غزه شهید شدند و ۱۷هزار کودک نیز یتیم یا از والدین خود جدا شده‌اند. این آمار، تنها بخشی از فاجعه‌ای است که سازمان ملل آن را «جنگی علیه کودکان» توصیف کرده است. همچنین در بازه زمانی ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲، بیش از ۲۱۷۱ کودک فلسطینی توسط نیروهای اسرائیلی شهید شدند، درحالی‌که این تعداد در جنگ اخیر غزه، تنها در چند ماه به بیش از ۱۲هزار و ۳۰۰ کودک رسید. عفو بین‌الملل در دسامبر ۲۰۲۴ اعلام کرد که اسرائیل با کشتار بیش از ۴۲هزار نفر، ازجمله ۱۳هزار و ۳۰۰ کودک، تا اکتبر ۲۰۲۴ مرتکب نسل‌کشی در غزه شده است. گزارش اکسفام در ژانویه ۲۰۲۵ نشان داد که تعداد زنان و کودکان ‌شهید شده در غزه با بیش از ۱۱هزار کودک و ۶۰۰۰ زن قربانی در یک سال، بیش از هر درگیری دیگری در دو دهه اخیر بوده است،. این جنایات، تنها به غزه محدود نمی‌شود. در کرانه باختری نیز، از اکتبر ۲۰۲۳ تا فوریه ۲۰۲۵، دست‌کم ۱۸۱کودک فلسطینی شهید شده‌اند. سابقه این رژیم در کشتار کودکان به دهه‌های گذشته بازمی‌گردد؛ این الگوی مستمر، نشان‌دهنده سیاستی هدفمند برای هدف‌قراردادن غیرنظامیان است که اکنون علی‌رغم شعارهایشان در حملات به ایران نیز تکرار شده است.

یک فاجعه انسانی تمام‌عیار
در روزهایی که پیکر بی‌جان کودکان، زنان و مردان بی‌دفاع از زیر آوار بیرون کشیده می‌شود و بیمارستان‌ها یکی پس از دیگری میزبان مصدومان و مجروحان هستند، آنچه بیش از هر چیز در ذهن و افکارعمومی ایران باقی می‌ماند، نه یک درگیری نظامی، بلکه تصویری از یک فاجعه انسانی تمام‌عیار است. ادعای گزینشی و هدفمند بودن حملات رژیم‌صهیونیستی، با واقعیت میدانی و صحنه‌های دلخراش از حمله به خانه‌ها، آمبولانس‌ها، مراکز درمانی و خیابان‌های پررفت‌وآمد، سازگاری ندارد.
حمله و خسارت به بیمارستان‌ها و مراکز امدادی در تهران، کرمانشاه و چند شهر دیگر، تنها یک نشانه است؛ نشانه‌ای از آن‌که اسرائیل، با نقض آشکار تمام موازین انسانی و حقوق بین‌الملل، وارد فازی از خشونت کور شده که نه‌تنها نظامیان، بلکه غیرنظامیان، بیماران، پرستاران و حتی نوزادان در آغوش مادر را نیز از دایره اهداف خود خارج نمی‌داند و گزارش‌های مختلف گواه این جنایات هستند. آن‌طور که سیدمحمد جمالیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس به جام‌جم می‌گوید: با توجه به گزارش‌های مختلفی که از روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور به کمیسیون بهداشت و درمان رسیده است، درحال‌حاضر بسیاری از شهدا و مجروحین از غیرنظامیان هستند که این جنایت در کل استان‌ها و بخش‌های کشور نیز صادق است. البته آن‌طور که او می‌گوید، علاوه بر حمله به غیرنظامیان، حمله به یگان‌های امدادی و بیمارستان‌ها نیز صورت گرفته است. حملاتی که اثبات می‌کند رژیم‌صهیونیستی وحشی‌گری را در همه ابعاد نشان داده و هیچ جای بحثی دراین‌باره نگذاشته است؛ موضوعی که البته تنها در گفتار نیست و در مشاهدات میدانی نیز به‌وضوح دیده می‌شود. به گفته پیمان فلسفی، سخنگوی مجمع نمایندگان استان تهران، اخیرا برخی اعضای مجمع نمایندگان تهران و کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با حضور در مراکز درمانی، از نزدیک وضعیت مجروحان حملات اسرائیل را بررسی کردند. آن‌طور که او می‌گوید خوشبختانه  حضور به‌موقع کادر درمان در مناطق حادثه‌دیده و شروع سریع عملیات درمانی، نقش بسیار مهمی در کاهش عوارض و حفظ جان مجروحان ایفا کرد و طی روزهای گذشته، تلاش‌های شبانه‌روزی پزشکان، پرستاران، نیروهای اورژانس و سایر عوامل خدمات درمانی به‌صورت کاملا جهادی و فداکارانه ادامه داشته است.
حملات رژیم‌صهیونیستی به ایران فاجعه‌ای است که تاکنون دست‌کم جان ۲۲۴ نفر را گرفته و ۱۴۸۱ نفر را نیز مجروح کرده است. این جنایت، در ادامه سابقه طولانی این رژیم در کشتار غیرنظامیان، به‌ویژه کودکان، در غزه و دیگر مناطق است. آمارهای معتبر نشان می‌دهند که رژیم‌صهیونیستی دهه‌هاست با هدف‌قراردادن غیرنظامیان، مرتکب جنایات جنگی شده است. اکنون زمان آن است که جامعه جهانی با اقدامات مناسب، دربرابر تکرار این فجایع بایستد. ایران، با اتحاد و مقاومت، از این زخم‌ها سربلند بیرون خواهد آمد، اما جهان باید پاسخ دهد: آیا وجدان بشری هنوز زنده است؟