وزارت آموزش ژاپن سقف اضافهکاری را ۴۵ ساعت در ماه و ۳۶۰ ساعت در سال تعیین کردهاست اما ۶۴.۵درصد از معلمان ابتدایی و ۷.۱درصد از مدرسان متوسطه بیشتر از این حد کار میکنند. نکته قابلتوجه اینکه ۱۴.۲درصد دیگر از معلمان مدارس ابتدایی و ۳۶.۶درصد از معلمان مقاطع بالاتر ناگزیر از کار بیش از ۸۰ ساعت اضافهکاری ماهانه هستند که به معنای عبور از «خط کاروشی» است. کاروشی، خط قرمز و پایانی است که پس از آن، مرگ ناشی از کار بیش از حد، قریبالوقوع میشود.
دادههای گزارش مزبور در ۱۲۰۰ مدرسه ابتدایی دولتی و ۱۲۰۰ مرکز آموزشی متوسطه از سراسر ژاپن جمعآوری شده که بر مبنای پاسخهای معتبر ۱۷ هزار و ۷۶۲ معلم و ۱۱۹۱ مدیر مدرسه ابتدایی و ۱۷هزار و ۴۴۷ مدرس و ۱۱۸۶ مدیر مقطع متوسطه بودهاست.در کنار این گزارش مربوط به کارکنان نظام آموزشی ژاپن، یک نظرسنجی آنلاین که مؤسسه تحقیقاتی JTUC وابسته به اتحادیههای کارگری ژاپن برای ارتقای استانداردهای زندگی در ۲۰۲۲ انجام داده مشخص کرده، معلمان مدرسههای دولتی ژاپن به طور متوسط ۱۲۳ ساعت اضافهکاری در ماه دارند. این بسیار فراتر از خط کاروشی ۸۰ ساعته است که وزارت آموزش تعریف کردهاست. در سالهای گذشته بیشتر مدرسههای دولتی، دستگاههای کنترل تردد یا حضور و غیاب و سیستمهای دیگری را برای پیگیری ساعات کار کارکنان نصب کردهاند. این در حالی است که کارت تردد معلمان به ندرت منعکسکننده تمام ساعاتی است که آنها به کار خود اختصاص میدهند. مرسوم است که مربیان حتی پس از ساعت کاری در مدرسه به کارشان ادامه داده یا کار خود را به خانه ببرند. زمان قابلتوجهی که معلمان برای اموری مثل نظارت بر ورزش و فعالیتهای باشگاهی دانشآموزان در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات دیگر اختصاص میدهند، اغلب ثبت نمیشود. طبق بررسی و اعلام سازمان همکاری و توسعه اقتصادی OECD، معلمان ژاپنی با فاصله زیاد، بیشترین میزان کار را در بین ۴۸ کشور مورد بررسی که عموما از کشورهای پیشرفته بودهاند، به ثبت رساندهاند.
