ببینید | سنگینی بار هستی 

میلان کوندرا سرگذشت عجیبی دارد که بیشتر شبیه داستان است. در بیوگرافی‌ها او را نویسنده‌ای چک‌تبار می‌نامند اما پس از اخراج از کشورش و تبعید به فرانسه تا آخر عمر اصرار داشت که او را نویسنده‌ای فرانسوی بدانند.

این نویسنده در 18 سالگی به اتحادیه جوانان حزب کمونیست چکسلواکی پیوست اما به دلیل انتقادهایش از دولت دو بار از این حزب اخراج شد و در نهایت تابعیت کشورش را نیز از او گرفتند.

پس از 40 سال او شهروند افتخاری شهر زادگاهش برنو اعلام شد اما این برگرداندن تابعیت، نوش‌دارویی بیش نبود و مهر میهن به دل کوندرا بازنگشت. زندگی کوندرا همیشه با پستی و بلندی‌های فراوان همراه بوده است. نویسنده‌ای که زمانی چنان فقر را در آغوش گرفته بود که مجبور به نوشتن طالع‌بینی با نام مستعار برای گذران زندگی بود، دیروز با ثروتی بیش از 10 میلیون دلار از این دنیا رفت.

دوره تاریخی که میلان کوندرا در آن زیست و تجربه‌های حاصل از آن تاثیر زیادی بر آثار این نویسنده برجسته داشته است. او طعم ترس و خشونت حاصل از استیلای آلمان نازی در جنگ جهانی دوم را چشید و خفقان حکومت کمونیستی و اشغال کشورش توسط ارتش سرخ شوروی را با تمام وجود نفس کشید.

رد پای تمامی این غم‌ها، دردها و رنج‌ها را می‌تواند در تک‌تک آثار ارزشمند کوندرا دید. در بیشتر آثار کوندرا درون‌مایه فلسفی و روان‌شناختی دیده می‌شود البته بدون توجه به جنبه‌های بزک‌شده زیبایی‌شناسی که از ویژگی‌های اصلی کتاب‌های اینچنینی است.

این نویسنده در آثارش سرگشتگی انسان معاصر در تقابل با جامعه، تصمیم‌گیری‌ها و البته چالش با خویشتن خویش را به تصویر می‌کشد. کنایه و دورن‌مایه طنز نیز در آثارش دیده می‌شوند؛ کوندرا در طولانی‌ترین و فلسفی‌ترین رمان خود (جاودانگی) با وجود عمق معنایی، همچنان زبان طنز و کنایه‌اش را به نمایش می‌گذارد.

•  در سال 1987 جایزه دولتی اتریش برای ادبیات اروپا را دریافت کرد. در سال 2000 برنده جایزه بین المللی هردر شد. او در سال 2007 برنده جایزه ادبی دولتی چک شد.
•  در سال 2009 کوندرا طوماری را در حمایت از کارگردان لهستانی، رومن پولانسکی امضا کرد.
•  بیش از 40 سال با هیچ رسانه‌ای مصاحبه نکرد.
•  نسبت به چگونگی ترجمه آثارش بسیار حساس بود. زمانی گفته بود که از زبان فارسی دلگیر است، زیرا ایرانی‌ها آثارش را سلاخی کرده و به چاپ رسانده‌اند!