تردستی خنده با «چشم‌بندی»

در این سریال که با یک خط قصه واحد و البته داستانک‌هایی سرگرم‌کننده در فضایی کمدی لحظات مفرحی را برای مخاطبانش ایجاد می‌کند، چهره‌هایی حضور دارند که پیش از این هم آنان را در سریال‌های کمدی تلویزیونی دیدیم.

مرجانه گلچین، حمید لولایی، سروش جمشیدی و نعیمه نظام‌دوست از اصلی‌ترین این بازیگران هستند که گرچه تفاوت چشمگیری میان بازی‌های‌شان در چشم‌بندی و دیگر آثار نمی‌بینیم اما به دلایلی چون خلق لحظه‌های نمکین در متن و اجرا توانستند با همان نوع بازی، شیرینی قصه را حفظ کنند و مخاطبان را با خود همراه سازند. یکی از شاخص‌ترین چهره‌ها میان اسامی ذکرشده مرجانه گلچین است که با سریال «بزنگاه» شروعی تازه را در عالم نقش‌آفرینی تجربه کرد و به مرور به یکی از اصلی‌ترین زنان کمدین تلویزیون بدل شد.

این چهره که سال‌‌هاست با همان نوع بازی یعنی بهره‌گیری از لحنی خاص و ترکیب آن با حرکات فیزیکی و بازی با میمیک صورت می‌تواند خنده بر لب مخاطبانش بیاورد در این سریال هم با شخصیت ناهید (مهشید) در همان ریل حرکت می‌کند با این تفاوت که این شخصیت برخلاف بسیاری از نقش‌های قبلی او با خرده‌شیشه همراه است. ضمن این‌که در این سریال ظاهرا فراغ‌بال بیشتری برای قوت‌بخشیدن به حرکات بیرونی کمیک دارد و از این فرصت به‌خوبی بهره برده است. این تمایز و فضای باز را حتی در دیگر شخصیت‌های زن نظیر نقشی که نعیمه نظام‌دوست بازی می‌کند هم می‌شود دید.

او با وجود پوشش چادر و فضا و فرهنگی که از خانواده او و همسرش می‌بینیم، در ایجاد چنین فضایی به‌خصوص در سکانس‌های کارخانه پابه‌پای گلچین می‌آید و کلیشه‌های رایجی که در بازنمایی خانواده‌های مذهبی در رسانه‌ها دیدم را به‌خوبی می‌شکند. دیگر شخصیت‌ها هم به‌رغم این‌که نسبتا با همان نوع بازی در چشم‌بندی حاضر شدند اما با اغماض می‌توان گفت در همین چارچوب نمره قبولی می‌گیرند. هدایت این گروه بازیگران و به‌کارگرفتن آنها در خدمت شیرینی قصه کاری است که احمدلو در این سریال از پس آن برآمده است و از این جهت، همچنین قاب‌بندی‌ها و میزانسن‌های سروشکل‌دار چندین پله از کارهای دیگرش که در همین تلویزیون کارگردانی کرده بود بالاتر ایستاده است.

به همین خاطر است که می‌شود گفت چشم‌بندی حتی از سه‌دونگ سه‌دونگ که چهره‌های شناخته‌شده بیشتری برای روایت قصه برگزیده بود و زمان طلایی برای پخش داشت، در عین به‌اصطلاح جمع‌وجورتر بودن کار، تماشایی‌تر است و از نظم و انسجام بهتری در روایت برخوردار است که هم به متن بازمی‌گردد و هم به اجرای سر صحنه و سلیقه کارگردان. از این جهت باید گفت اگر این سریال اقبال دیده‌شدن از سوی بیننده را بیابد در جلب‌توجه آن برای پیگیری ادامه قصه تا حد زیادی موفق خواهد بود.

روزنامه جام جم