هم‌نفس با مخاطبان رمضانی هستم

شما سال‌هاست اجرا می‌كنید و تجربه اجرای رمضانی هم دارید. از تكرار نمی‌ترسید؟
درست است سال‌ها اجرا می‌كنم، اما همیشه برنامه‌هایی را اجرا كرده‌ام كه هویت مستقل داشته‌اند و سعی كرده‌ام در آن سال فقط همان برنامه را اجرا كنم نه چند تا. بنابراین همیشه به فكر این هستم تكراری نباشد و با همدیگر هم‌پوشانی نداشته باشد. بعد از یكی دو سال قبول كردم اجرا كنم و با برنامه «بسته پیشنهادی» هفته‌ای یك روز به تلویزیون بازگشتم. برنامه‌ای كه كاملا محتوایش با «در پناه عشق» متفاوت است. اجرای برنامه رمضانی را هم پیش از این یك‌بار قبول كردم كه سال ۹۵ بود.
چه برنامه‌ای؟
برنامه «بهترین شكل ممكن» بود كه از همین شبكه بعد از افطار پخش می‌شد؛ چون وقتی روزه هستم نمی‌توانم اجرا كنم.
چرا در پناه عشق را پذیرفتید؟
كاملا با بسته پیشنهادی فرق می‌كرد. حال‌وهوای رمضانی دارد و یك گفت‌وگوی آرام و دلنشین شبانه است. این برنامه به دور از فضای چالشی و خبری است. ما در این یك ساعت كه در اختیار داریم، تلاش می‌كنیم كنار مردم با حال بهتری برای روزه‌داری در روز آینده آماده شویم. یك جشن شبانه آرام با پخش كلیپ‌های شاد و حضور مهمانانی از جنس مردم. همچنین این برنامه به مشاغل توجه دارد. برایم مهم بود اگر یك كشاورز برنامه را تماشا می‌كند، نماینده خودش را شبی در این برنامه ببیند. برای همین هم این اجرا را پذیرفتم. برنامه را دوست دارم، ولی به نظرم شب‌های اول به مثابه قلق‌گیری است و باید جلوتر برویم تا ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.
این فضای آرام و بدون چالش قرار است چه جذابیتی برای مخاطبان داشته باشد؟
۳۰ شغل را در نظر گرفتیم كه هر شب یكی از شاغلان آن حوزه مهمان برنامه خواهند بود؛ آدم‌هایی كه در شغل خودشان تلاشی برای دیگران كرده‌اند. مثلا شب دوم دادستانی ۳۰ساله را دعوت كردیم كه در یك شهر كوچك در استان یزد دادستان هستند. او هم می‌‌توانسته مانند بسیاری در این شغل كارش را بكند و برود اما تلاش كرده است اتفاقات ویژه‌ای برای زندانیان رقم بزند كه در برنامه توضیح داده شد و همین جذاب است. به نظرم خوب است كه این افراد در ماه رمضان دیده شوند. آنها نه قهرمانان عجیب ‌غریب هستند، نه از دره سقوط كرده و بعدش زنده مانده‌اند و نه معجزه‌ای را تجربه كرده‌اند.
با این آدم‌ها می‌شود همذات‌پنداری بیشتری داشت؟
دقیقا. آدم‌های معمولی هستند كه در كارشان حركت ویژه‌ای انجام داده‌اند. نه امداد غیبی رسیده است و نه چیز دیگری. از همان ابتدا می‌خواستم دنبال سوژه‌های عجیب نرویم؛ چون به نظرم بس است. در این دو دهه كه برنامه‌های افطار سروشكل دیگری گرفته‌اند، مردم از چنین سوژه‌هایی اشباع شده‌اند. درست است آدم‌های عجیبی وجود دارند كه كارهای جالب می‌كنند و این خیلی بی‌نظیر است، اما گفتن از آنها در این ایام تكراری شده است.
یعنی اگر اجرای اینگونه برنامه‌ها به شما پیشنهاد شود، نمی‌پذیرید؟
راستش را بخواهید تا الان هزاران بار پیشنهاد شده؛ یكی‌ دو بار نبوده است. اگر با ایده و پرداخت جدیدی ساخته شوند، حتما می‌پذیرم اما تا حالا هر چه پیشنهاد شده، تكرار همان كارهای قبلی بوده است. وقتی برنامه بسته پیشنهادی را با خانم بهبودی طراحی كردیم، دنبال این بودیم حرف همیشگی‌ای بزنیم كه به دل بنشیند. خدا را شكر در آن شش ماه آنقدر بازخوردش خوب بود كه قرار است ادامه‌اش را در سال جدید بعد از رمضان برویم.
پس به نظرتان اشكال در ساختار این دست برنامه‌ها است؟
بله. ما كه نمی‌توانیم به یكباره مضمون جدیدی خلق كنیم. مثلا آدم‌ها سالیان سال است كه درباره عشق حرف می‌زنند، اما نوع گفتن فرق می‌كند كه یك غزل با غزل دیگری متفاوت می‌شود. پس بستر، فرم و اجرا اگر تفاوت داشته باشد، آن مضون اگر به ظاهر تكراری هم باشد، به دل می‌نشیند.
گفتید یكی‌ دو سال كار نكردید. خودخواسته بوده است؟
بله چون هرچه پیشنهاد می‌شد تكراری بود؛ شبیه برنامه‌های شبانه‌ای كه من ۱۰ سال پیش در همین شبكه دو اجرا كردم و در آن با كارشناسان و مسوولان گفت‌وگو داشتم. هیچ آورده‌ای برایم نداشتند. به خاطر این‌كه از بچگی اجرا كرده‌ام، الان در ۳۲ - ۳۱ سالگی احساس می‌كنم خیلی چیزها تجربه شده است و كاری كه پیشنهاد می‌شود، باید برایم جذابیت داشته باشد. نمی‌خواهم مردم بگویند «وای دوباره مژده لواسانی اومد با یه كارشناس گفت‌وگو كنه!»
برای مجری‌گری چه می‌كنید تا به‌روز باشید؟
در گفت‌وگو همیشه اشراف كامل بر روی آن آدم و موضوع برایم در اولویت است. باید بدانم طرف كیست و چه پیشینه‌ای دارد؟ گروه برنامه هم در این زمنیه به من كمك می‌كنند. برای كسانی كه می‌خواهند وارد این حرفه شوند و از من می‌پرسند باید چه كار كنند؟ می‌گویم به‌روز بودن برای یك مجری، یعنی به اندازه خودش از سینما، ادبیات، موسیقی، وقایع اجتماعی و تحلیل‌های آن بداند. كتاب بخواند و اشراف كلی به مسائل روز جامعه خودمان و جهان داشته باشد. خودم هم همیشه تلاشم را در این زمینه كرده‌ام، اما این‌كه تا چه اندازه موفق بوده‌ام را نمی‌دانم؟ مثلا من هیچ‌وقت گفت‌وگوی سیاسی انجام نمی‌دهم اما حتما از سیاست روز مطلع هستم.
چرا گفت‌وگوی سیاسی اجرا نمی‌كنید؟
من همیشه مجری اجتماعی - فرهنگی بوده‌ام و كارم را دوست دارم. خودم خیلی به سینما و ادبیات علاقه‌مند هستم و مایلم در این حوزه اجرا كنم. به نظرم مجال چالش برای مجری زن در تلویزیون ما خیلی كمتر است. اصولا گفت‌و‌گوهای مهم چالشی، خواسته یا ناخواسته به خانم‌های مجری واگذار نمی‌شود. بقیه‌اش می‌شود گفت‌وگو با مسوولی كه قرار است گزارش عملكرد بدهد.
البته خانم‌هایی هستند كه چنین گفت‌وگوهایی داشته‌اند؛ مثل المیرا شریفی‌مقدم.
ایشان مجری خبر هستند و این خیلی تفاوت دارد. من دارم درباره گفت‌وگوهای چالشی صحبت می‌كنم كه در برنامه‌های اجتماعی اتفاق می‌افتد. خود من از این گفت‌وگوها در برنامه «كافه سوال» داشتم یا در برنامه «روبه‌راه» با كلی از سیاستمداران گفت‌وگو كردم كه خیلی هم خوب و چالشی بوده است. اما به نظرم مرزی وجود دارد. انگار برنامه‌های عجیب و خاص به مجریان زن واگذار نمی‌شود. شاید این انتخاب از عرف هم ناشی شود. امکان دارد توقع بینندگان هم این باشد یك مرد را در چنین برنامه‌هایی ببینند. پس نمی‌شود گفت كه مسوولان تلویزیون و سیاستگذاران مسبب آن هستند، بلكه برآیندی از یك باور عمومی اشتباه است؛ همان باوری كه می‌گوید پزشكان و وكلای مرد، بهتر هستند!
اگر بخواهید از میان برنامه‌هایی كه اجرا كرده‌اید، یكی را نام ببرید و توانایی‌تان در اجرا را با آن نشان دهید، انتخاب‌تان چیست؟
واقعا نمی‌توانم بگویم، اما از میان برنامه‌هایم بسته پیشنهادی را خیلی دوست دارم. تلاش زیادی كردیم تا برنامه بجا و درستی باشد. البته من به خاطر اجرای برنامه «روبه‌راه» از شبكه دو، به انتخاب مردم در برنامه سه‌ستاره احسان علیخانی بهترین مجری زن تلویزیون در سال ۹۶ شدم؛ پس به آن اجرا تعلق خاطر دارم، چون مردم آن را پسندیده‌اند.
همه گفت‌وگوهای «در پناه عشق» زنده است؟
بله. من برنامه تولیدی اجرا نمی‌كنم.
چرا؟
برنامه زنده یعنی هم‌نفسی با مخاطب. اگر مسابقه باشد، نمی‌شود زنده روی آنتن برود؛ اما برنامه‌ای با این شكل گفت‌وگوها، دلیلی ندارد تولیدی باشد.
مهمانی هست در این برنامه كه گفت‌وگو با او برای‌تان خیلی جالب شده باشد؟
در همین قسمت‌های پخش شده، شب اول را خیلی دوست داشتم. من اصلا نمی‌دانستم پروفسور سودابه داوران را در ایران داریم كه یك دانشمند و اولین زن دارنده مدال یونسكو در حوزه نانو در جهان است. سال‌ها قبل از این‌كه به تولید دانش‌بنیان توجه شود، ایشان كارش را در این زمینه شروع كرده است.
گفت‌وگوهایی مثل در پناه عشق در ماه‌های دیگر هم روی آنتن می‌رود. چه می‌كنید تا فضای رمضانی در برنامه ایجاد شود؟
رمضان در بخش‌های تولیدی، پلاتوهای من و فضایی كه به برنامه حاكم است، دیده می‌شود. اساسا آدم‌ها در رمضان چون روزه هستند، سعی می‌كنند كمتر دروغ بگویند، كمتر دل بشكنند و مواظب رفتارشان هستند، پس این ماه بستری است برای آدم بهتر بودن و در آن به خاطر رعایت این موارد، حال‌مان بهتر است. بر این باورم كه رمضان فضایی مناسب و آماده برای دیدن و شنیدن چنین گفت‌وگوهایی است. گفت‌وگو با آدم‌هایی كه در جایگاه خود توانسته‌اند حال مردم را بهتر ‌كنند. در رمضان این حرف‌ها تاثیر بیشتری دارد.

برای خودتان رمضان چه حال و هوایی دارد؟

خیلی خاص است. من در خانواده مذهبی رشد کردم و این ماه مثل محرم و صفر که همه چیز در آن متفاوت است، برایمان تفاوت دارد. خیلی برایش شوق و ذوق داریم. یکی از ویژه‌ترین خاطراتم از رمضان به حضورم در مکه باز می‌گردد. رمضان سال 92 در مکه بودم. فراموش‌نشدنی است که روزه‌دار باشی، طواف کنی و از افطاری‌هایی که آنجا می‌چینند، روزه‌ات را باز کنی.

نوشین مجلسی - رسانه / روزنامه جام‌جم