خشت‌ها سخن می‌گویند

جان‌بخشی به اشیا صنعتی است که در ادبیات پرکاربرد است که نمونه‌هایی را می‌توان برای آن نام برد. سعید تشکری با استفاده از این صنعت روایتی از حرم رضوی ارائه کرده که خواننده با آن غافلگیر می‌شود. او در رمان «غریب قریب» داستان ساختن و بازسازی حرم امام رضا(ع) در دوران‌های مختلف تاریخ ایران را بازگو کرده است.
این کتاب شامل 12 بخش است که هر کدام در قالب داستانی ساخت و نگهداری حرم را در دوران‌های نوغانیان، سامانیان، غزنویان، سلجوقیان، خوارزمشاهیان، چنگیزی‌ها، ایلخانان، تیموریان، صفویان، افشاریان و قاجار روایت کرده است. در این رمان مکان سخن می‌گوید و در واقع شیء بی‌جان به سخن آمده تا تاریخ را بازگو کند.
در این رمان خواننده تلاش دلدادگان برای حفظ و نگهداری حرم امام‌شان را می‌خواند. نویسنده تلاش کرده در این داستان موقعیت‌های داستانی متفاوتی را خلق کند که در آن سخنگو یک مکان است. شاید باورکردنی نباشد، ولی تشکری دست به کاری زده که باز هم در نوع خود متفاوت است و خواننده را در فضایی تازه به جهان داستان می‌برد.
تشکری که خود را خادم بارگاه رضوی معرفی می‌کند و بارها در داستان‌هایش این مساله را به خواننده‌اش نشان داده در اینجا نیز نشان داده که دلبسته صاحب این آستان است و قلمش را در این مسیر خرج کرده است. او در این رمان سراغ خشت خشت حرم رفته و از زبان آنها تاریخ را نشان داده است. غریب قریب، روایتی است که می‌تواند نقش مهمی در ساخته شدن جهان ذهنی خواننده در قبال بارگاه نورانی حضرت رضا(ع) داشته باشد. در واقع تشکری تلاش می‌کند که از ظاهر به بطن برود و در این تلاش موفق بوده است.

مهری سلیمی / روزنامه‌نگار