اینجا هویت مهم نیست

زنی 30 ساله، با دختر پنج، شش ساله‌اش درون اتاق مشاوره هستند. کارشناس مشاوره، شماره پرونده‌اش را می‌پرسد و بعد سهمیه وسایل پیشگیری از بارداری ماهانه‌اش را به او تحویل می‌دهد. قبل از رفتنش اما تاکید می‌کند: «دفعه بعد، جواب تست پاپ اسمیرت (آزمایشی که برای تشخیص سرطان دهانه رحم انجام می‌شود. ) را هم بیاور.» به کودک لبخندی می‌زند و به او شکلاتی تعارف می‌کند. دختر خجالت می‌کشد و آرام، یک شکلات از توی جاشکلاتی برمی‌دارد.
‌لبخندی می‌زند و دست در دست مادرش، از اتاق خارج و در راهروی باریک، ناپدید می‌شود. زن جاافتاده‌ای روی صندلی نشسته است. با خوشرویی به استقبال می‌آید و به حرف‌ها گوش می‌دهد. می‌گوید که در تمام مراکز درمانی که برای اچ‌آی‌وی مثبت‌ها درنظر گرفته شده، هویت مهم نیست و
هر کسی و با هر اسمی، می‌تواند پرنده تشکیل دهد. صدای آرامش، آرامش را هدیه می‌دهد.
از برخورد با افراد مبتلا که می‌پرسیم، از همراهی دوستان و افراد خانواده می‌گوید. هر چند تاکید می‌کند که در شرایطی حتی لازم نیست که اعضای خانواده هم بدانند که عضوی از خانواده مبتلاست. او می‌گوید: «مهم این است که فرد مبتلا آرامش داشته باشد. اگر با آگاهی خانواده، فشار روحی و روانی روی او زیاد می‌شود، پس لزومی هم ندارد که اعضای خانواده از بیماری او آگاهی پیدا کنند.» کارشناس روان‌شناس به مشاوره‌های روانی تاکید دارد و آنها را هم مهم می‌داند، اما از نظر او، شروع درمان به موقع و تحت درمان ماندن، از هر کار دیگری مهم‌تر است. او می‌گوید: «این ویروس تا آخر عمر با فرد است، بنابراین، نیاز است که همیشه تحت نظر باشد.»
مصرف نکردن دارو در شرایطی که می‌توان ویروس را تحت کنترل قرار دارد، باعث می‌شود که فرد مبتلا به اچ‌آی‌وی مثبت، به بیماری ایدز مبتلا شود و با ابتلا به این بیماری، راه ابتلا به بیماری‌های دیگر هم باز می‌شود. او می‌گوید که اگر درمان انجام و داروها هم به موقع مصرف نشود، یک سرماخوردگی ساده هم می‌تواند خطر مرگ داشته باشد. درصورتی که همه چیز به‌راحتی می‌تواند تحت کنترل قرار بگیرد. کارشناس روان‌شناسی تاکید می‌کند که تفکرات سنتی و غلط جامعه است که مبتلایان به اچ‌آی‌وی را در معرض خطر انداخته است، نه ویروس.