پسر عاصی سینما و موسیقی

مدت‌هاست تنور اعتراض به بازیگرانی که می‌خوانند و به خواننده‌هایی که بازی می‌کنند داغ است و در این فضا، اخیرا کاوه آفاق که خودش آهنگساز و خواننده مقبولی است، در برنامه سلام صبح بخیر گفته: «شاید اگر ما هم ببینیم کسی از رشته دیگر وارد موسیقی شود و خیلی جالب یا بد کار کند قضاوت‌های ویژه‌ای کنیم؛ اما بگذارید یک مثال بزنم. همیشه گفته‌ام حامد بهداد می‌توانست یکی از خواننده‌های بزرگ ایران باشد اگر موسیقی کار می‌کرد. چیز عجیبی نیست و خود من در مصاحبه‌های مختلف از او دفاع کرده‌ام.»
ماجرای خوانندگی البته برای حامد بهداد از سال‌ها پیش آغاز شد اما عموم مردم صدای او را برای اولین‌بار در فیلم «کسی از گربه‌های ایرانی خبر نداره» شنیدند. آنجا که او به عنوان خواننده گروهی از موسیقی خراسانی، شعری از فایز دشتستانی را با استایلی متفاوت و با تلورانسی خیره‌کننده اجرا کرد. با فراز و فرودهایی تازه برای موسیقی کرختِ ما. البته او پیش از این هم خوانده بود. اولین‌بار هشت سال پیش از «کسی از گربه‌های ایرانی خبر ندارد»، در فیلم «آخر بازی» قطعه‌ای با عنوان «بارون» را خوانده بود و از آن فیلم تا «کسی از گربه‌ها...» چند بار دیگر هم مثلا در تیتراژ سریال غریبه و آخرین گناه به عنوان خواننده نامش مطرح شده بود و نیز در ترانه میانی فیلم مجنون لیلی و قطعه‌ای مستقل با عنوان «ساقی عطشان» و البته به همه‌ اینها بیفزایید همکاری‌هایش با گروه دارکوب را.
بعدها برای خیلی‌ها مسجل شد که حامد بهداد، به عنوان بازیگری که همواره کیفیتی فراتر از استانداردهای سینمای ایران را ارائه کرده، موسیقی را خوب می‌فهمد. او مدتی است بسیار جدی‌تر از پیش می‌خواند و آهنگ می‌سازد هر چند فعالیت‌های موسیقایی‌اش قربانی گمانی مسلط نزد عموم شده باشد. این گمان که این بازیگرها دوست دارند هر کاری بکنند و حالا کنار بازی، یک آوازی هم بخوانند و یک کتابی هم منتشر کنند و یک نمایشگاه نقاشی هم بر پا دارند. بهداد، آشکارا قربانی چنین باوری است. بسیاری از علاقه‌مندان موسیقی، اگر می‌توانستند چنین انگاره‌ و پیش‌فرضی را کنار بگذارند و به موسیقی حامد بهداد، فارغ از بازیگری به همین نام و به صورت اثری مجرد از یک خواننده و آهنگساز گوش بسپارند، او حالا به عنوان یکی از اهالی باسلیقه و بااستعداد موسیقی جایگاه تثبیت‌شده‌ای داشت.
پس از همکاری‌های اخیر با مسعود فیاض‌زاده، علی باغفر، علی اظهری، دارا دارایی و رضا خوش‌نویس، او این روزها در آمریکا در حال ضبط موزیک‌ویدئو است.
مسعود فیاض‌زاده، که حالا خود را فیاض‌اف معرفی می‌کند و علی باغفر را ما با عضویت‌شان در گروه ماد به یاد می‌آوریم؛ ماد گروه موفقی بود که بلد بود متن‌هایش را مثل دیگر گروه‌های راک و بلوز به سبک پاپ ننویسد بلکه برای این نوع از موسیقی، شعر فارسی جدید تولید کند. بی‌قراری‌های شیرین عبدی بهروان‌فر را همین گروه بود که سر و سامان داد. حالا بهداد با گیتاریست و درامر آن گروه در حال همکاری است. او آهنگ می‌سازد و به دست مسعود فیاض‌اف برای تنظیم می‌سپارد.
پیش از این، باری نوشته‌ بودم که اگر آقای بازیگر بتواند در متن‌هایی که برای خواندن انتخاب می‌کند هم، تفاوتی از جنس صدایش و موسیقی دوستانش ایجاد کند، با محصولی بااصالت‌تر روبه‌رو خواهیم بود. حالا او تصویری در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده و متنی نوشته که شاید پاسخی به همین انتظار باشد. او که این روزها برای اکران یک فیلم مستند در آمریکا به سر می‌برد، نوشته: «به اتفاق کوهیار کلاری و سپهر میکائیلیان رفتیم برای یکی از موزیک هایی که به‌تازگی ساختم ویدئو کلیپ بسازیم. سوار ماشین شدیم و رفتیم برای فیلمبرداری کنار ساحل سانتا مونیکا. کوهیار وسط راه پرسید عموجان چی شد که شما یاد کلیپ ساختن افتادی؟جواب دادم حوصله‌مون سر رفته عزیز باس یه کاری کرد. سپهر میکائیلیان زد زیر خنده سر تکون داد که یعنی همین درسته باید یه کاری کرد. یه نمای ساده و ایده ساده رو با هم اوکی کردیم و فیلم و به سبک قدیم جا زدیم تو قوطی یه دوربین سوپر ١٦ کوکی که غنیمت پیدا کرده بودیم و رو سه پایه گذاشتیم و قر قر فیلمبرداری. کار که تموم شد با یه توپ والیبال که از قبل تو صندوق عقب ماشین بود شروع کردیم به بازی. یکی‌مون اضافه‌وزن داشت، یکی چلاق بود یکی بازی‌ش گند بود. خندیدیم. کم‌کم هوا خنک شد و برگشتیم سمت خونه‌هامون. دلم می‌خواست یه سوپ داغ بزنم حالم جا بیاد. سردم بود. بچه‌ها وقت نداشتن. نخود نخود شد و هر کی رفت سی خود. آبان ١٣٩٨».
حالا باید منتظر ماند و دید محصول این فعالیت‌های جدید حامد بهداد در آهنگسازی و خوانندگی، چه برگی به کارنامه او خواهد افزود.

صابر محمدی

ادبیات و هنر