بیننده احترام می‌خواهد

من به عنوان یک هنرمند اگر هوای حرف زدن خودم را نداشته باشم، مردم من را پس می‌زنند. حال در هر هنری که فعال باشم فرقی نمی‌کند و من باید مراقب رفتارم باشم و مراقب گفتارم باشم و اگر حرف نامربوطی بزنم مردم مرا رد می‌کنند. به نظرم تلویزیون هم باید هوای خودش و برنامه هایش را داشته باشد تا دچار تناقض نشود.
کمی صادقانه بگویم، مردم حتی از نوع گفت‌وگوی مجریان تلویزیون متوجه دوگانگی رفتاری آنها می‌شوند. مجریانی که یک جور زندگی می‌کنند و جور دیگری حرف می‌زنند معلوم است که مخاطب را پس می‌زنند.
بدترین کلاهی که می‌توانیم سر هم بگذاریم، کلاه فرهنگی است و چون در دنیایی هستیم که اخبار و اطلاعات از در و دیوار می‌ریزد و دیگر جایی برای افراد دورو و دورنگ وجود ندارد و آن دسته از فعالان تلویزیون که گرفتار دورنگی شوند خیلی زود مخاطب خود را از دست می‌دهند.
درست است که آمار کتابخوانی مردم ما پایین است ولی خیلی وقت‌ها این مطالعه‌های جسته و گریخته و این مطالب کوچک درحد یک پاراگراف شبکه‌های مجازی را به‌خوبی می‌خوانند و آگاه می‌شوند و این مردم هرگز کلاه فرهنگی سرشان نمی‌رود.
تلویزیون باید مجریان روراست را به‌کار گیرد و گزارش‌هایی پخش کند که در خدمت آرای مخاطبان باشد.
تلویزیون اگر بخواهد اعتماد مخاطبان را جلب کند باید واقعیت‌ها را بگوید و نظرات مخاطبان را چه منفی و چه مثبت منعکس کند.
آنقدر برنامه‌های آن طرف آب مبتذل و سطحی و بی‌اخلاقی است که تلویزیون با این رویه خیلی راحت می‌تواند مخاطبان را جذب کند.
متأسفانه برخی تهیه‌کننده‌های ما دنبال سریال‌هایی هستند شبیه سریال‌های آن طرف آب و برای همین حتی به‌جای تلویزیون سراغ شبکه خانگی می‌روند یعنی تصور می‌کنند چون مردم بنجل ماهواره را می‌بینند، آنها هم بنجل‌تر بسازند در حالی که مردم به خاطر تکرارها سراغ ماهواره می‌روند و با کمی نوآوری می‌توان آنها را جلب کرد.
ما پتانسیل این را داریم که برنامه‌های خوب بسازیم. اگر بیننده خلاقیت و نوآوری و احترام ببیند، صد درصد مخاطب پرو پا قرص تلویزیون خواهد بود.

قربان نجفی

بازیگر