یک فدراسیون نا«امید»

فدراسیون مهدی تاج به شکلی کم‌نظیر دچار سندرم عدم محبوبیت بوده و طبیعی است که در چنین شرایطی به فردی فکر کند که بتواند بخشی از چهره آسیب دیده فدراسیون را ترمیم کند. فرهاد مجیدی نه به دلیل رزومه قابل اعتنای مربیگری در سطح باشگاهی و ملی که به‌دلیل محبوبیت اجتماعی‌اش انتخاب شد و طبیعی است که در اولین آزمون دچار چالش شود. فدراسیونی که میزان وفاداری‌اش به اسم‌ها را در امتحان‌های مختلف نشان داده، بعد از ناکامی یک تیم، قطعا خاکریز شماره یک در مقابله با انتقادات نخواهد بود و این را در مورد تیم امید هم نشان داد. تنها دو بازی با تیم امید ازبکستان کافی بود تا فرهاد مجیدی تنهای تنها شود.
شیوه ریاست مهدی تاج این گونه است که ترجیح می‌دهد خود در کانون درگیری نباشد. این مشی را در برخورد با منتقدانش هم رعایت کرده و حتی کار به جایی رسیده که پاسخ برخی منتقدانش را روسای هیات‌ها داده‌اند نه خودش. فرهاد مجیدی آن‌قدر اسم بزرگی بود که تاج با او درنیفتد. به همین دلیل ترجیح داد کمیته فنی را رودرروی او قرار دهد. کمیته‌ای که در زمان انتخاب مجیدی به حساب نیامده بود، حالا کارایی مناسبی پیدا کرده تا بدنامی اخراج و برکناری مجیدی به نام رئیس فدراسیون نوشته نشود.
مجیدی به‌دلیل فشارها استعفا داد، اما در این روزهای آشفته کسی نیست که به فکر موقعیت راهبردی تیم باشد. تیمی که سه ماه دیگر، رقابت‌های مقدماتی المپیک را در پیش دارد، اکنون در بلاتکلیفی محض به سر می‌برد و این مورد اوج بی‌برنامگی فدراسیون پنج ستاره فوتبال را نشان می‌دهد. حالا استیلی زمان برای کامیابی ندارد. حالا فدراسیون درباره تیم مظلوم امید سکوت کرده و مطمئن هستیم اگر تیم در مسابقات مقدماتی المپیک ناکام بماند، انگشت‌های تقصیر به هر سو می‌گردند جز فدراسیون فوتبال!
فدراسیون فوتبال باید توضیح دهد چرا مجیدی را انتخاب کرد و چرا به این جمع‌بندی رسید که او به درد تیم امید نمی‌خورد. حالا هر تغییری انجام شود نشانه بی‌تدبیری است. اگر قرار است حمید استیلی با این توجیه که نزدیک‌ترین فرد به تیم بوده انتخاب شود، باز هم نشانه بی‌تدبیری است چون او قبل از انتصاب کرانچار و بعد از اخراج این مربی کروات در کنار تیم امید بود و حتی قبل از کرانچار می‌شد او را در راس کادر فنی تیم امید قرار داد.

علی جوادی

ورزش