استیلی زیر ذره بین بدبینی

جام جم آنلاین – استیلی از مدت ها پیش به عنوان مدیرفنی تیم ملی فوتبال امید به نیمکت مربی گری همین تیم نظر داشت، خواسته ای که در نهایت به آن رسید. در فوتبال ایران سلسله مراتب به این شکل طی می شود که اول باید به موقعیتی «نظر» داشت تا در نهایت به آن رسید. در واقع آن ضوابط معروف هیچ کاربردی ندارد و به کار نمی آید و همیشه در حد یک شعار باقی می ماند. حالا استیلی است و یک تیم به اصطلاح امید که می خواهد شاخ غول را بشکند و بعد از 40 سال و اندی راهی المپیک شود که متاسفانه تا حدودی به یک رویای دست نیافتنی تبدیل شده است. واقعیت تلخ و تکان دهنده ای در این میان وجود دارد. تقریبا امیدی به محقق شدن این امر نیست. این مشکل را می توان در چیزهای زیادی جستجو کرد که قطعا حمید استیلی یکی از آنهاست. در واقع او از زنجیره مسببان ناکامی احتمالی تیم امید نه تنها خارج نیست که حتی جز دلایل عمده محسوب می شود. او را باید زیر ذره بین بدبینی قرار بدهیم. پیش از این از کارنامه غیرجذاب مربی گری این چهره سابق پرسپولیسی ها گفته بودیم. اینکه از سال 83 کار خود را در مربی گری آغاز کرد و در این 15 سال اخیر حتی یک موفقیت قابل توجه هم در حیطه خود نداشته است. نه با پرسپولیس و نه با ملوان. نه با شاهین بوشهر و نه با هیچ تیم دیگری. حالا او با کارنامه ای خالی و عاری از هرگونه موفقیت چشمگیری هدایت پرامیدترین تیم ایران را بر عهده گرفته است؛ یعنی تیم ملی فوتبال امید. حتی اگر مسئولان فدراسیون هم ماه ها به او اصرار می کردند که چنین موقعیتی را بپذیرد خودش باید با توجه به سابقه مربی گری خود از پذیرفتن این مسئولیت خودداری می کرد.

حمید استیلی از همین الان مقصر است، به این دلیل که به نیمکت فرهاد مجیدی چشم داشت.

حقیقت آن است که کارنامه مربی گری استیلی به قدری ضعیف و غیرقابل دفاع است که جای هیچ تفسیر و توضیح دیگری باقی نمی گذارد . بحث بر سر انتقاد بیجا و یا دادن انرژی منفی به تیم ملی فوتبال امید نیست، بحث بر سر این است که باید به واقعیت ها دقت شود، واقعیت هایی که یکی پس از دیگری نادیده گرفته شد تا استیلی اکنون صاحب نیمکت تیم امید باشد.

سوال بسیار مهم از استیلی این است که سرمربی تیم ملی شد، حالا چه کار خاصی می خواهد برای تیم ملی انجام بدهد؟ در چنین شرایط حساسی چرا در راه مربی دیگری به نام فرهاد مجیدی که اتفاقا او هم در اندازه های مربی گری تیم امید نبود، اختلال ایجاد کرد؟

ناکامی دوباره تیم ملی فوتبال امید در راه رسیدن به یک المپیک دیگر به هیچ عنوان دور از ذهن نیست. در آن صورت حمید استیلی باید یکی از نخستین افرادی باشد که تمام و کمال باید پاسخگو باشد. اما پیش از استیلی هم افرادی باید مورد سوال و جواب قرار بگیرند که دست به دست هم دادند تا استیلی سرمربی امید باشد، تا تیم ملی امید تدارکات مناسبی داشته باشد، تا تیم امید باز هم مثل همیشه قربانی شود.

تیم ملی فوتبال امید با فرهاد مجیدی راهی به المپیک پیدا نمی کرد، دقیقا مثل الان که با حمید استیلی هم امیدی به امید نیست. رویای امیدها از همین الان به باد رفته است.

امیرمسعود جهانگرد / روزنامه نگار