پلنگی که دیگر غرش نمی‌کند

در بالاترین رویداد ورزشی جهان در آستانه و در حین مسابقات در دو المپیک دچار پارگی آشیل و رباط پا شده‌ام. بی‌مهری‌ها را بخشیدم و دگربار به عشق مردمان سرزمینم ایستادم. صرفا حضور در مسابقات به‌عنوان یک شرکت کننده بدون کسب مدال و افتخار هرگز در قاموسم تعریف نگردیده است.» آقا رضا، پلنگ جویبار! در قاموس شما چه می‌گنجد؟ می‌شود این را برای ما تعریف کنید؟از همان لندن شروع کنیم؟ مصدوم شدید و دل خیلی‌ها سوخت.به المپیک ریو رسیدید و یک جورهایی دوباره همان بلا سرتان آمد!
هفت سال است دارید این درد کهنه را با خودت یدک می‌کشید. ما به احترامت کلاه از سرمان بر می‌داریم و قدر تمام تلاش‌هایی را که کردید، می‌دانیم اما این هم در قاموس ما نمی‌گنجد که در همه اردوها باشید،جای یک جوان جویای نام را بگیرید و سر بزنگاه بیانیه بدهید و بگویید نیستم! در این‌که کشتی گیر قابلی هستید شکی نیست، اما یک ورزشکار بهتر از هر کسی شرایط بدنی خودش را می‌داند. آیا بهتر نبود خیلی زودتر از تیم ملی کنار می‌کشیدید تا یک جوان به تیم ملی اضافه شود که شرایط کسب مدال را داشته باشد؟
می‌گویند این روزها حواستان درگیر حاشیه‌هاست تا تمرکز روی کشتی.خودتان این را بهتر می‌دانید که برای موفق شدن و درخشش حتی در 35 سالگی باید تمرکزتان روی کشتی باشد نه مسائل حاشیه‌ای آن. آقا رضا کاری کنید تا لقب پلنگ جویبار فقط و فقط برای خودتان باقی بماند.