یادداشت

فانتزی‌های خودمانی

از زمانی که تلویزیون‌ها سیاه و سفید بود، نگاه بینندگان هم عادت کرده بود به آثار پویانمایی غربی و شرقی. اصلا یک باور ناخواسته ایجاد شده بود که کارتون یعنی برنامه خارجی برای مخاطب کودک و نوجوان که البته بزرگ‌ترها هم بله.

کد خبر: ۱۲۱۶۴۳۵

تلویزیون‌ها که رنگی شد، رنگ و لعاب تولیدات پویانمایی‌های خارجی هم بیشتر به چشم آمد و آن شد که امروزه به عنوان آثار نوستالژی برای بچه‌های دیروز خاطره‌سازند.
کارتون‌های سندباد، گوریل انگوری، پینوکیو، پلنگ صورتی، زبل‌خان، گالیور، بینوایان، الیور توییست، مارکوپولو، ایکیوسان، جیمبو و بسیاری دیگر...
سال‌ها گذشت و هنرمندان ایرانی خوش‌ذوق در بخش پویانمایی با آزمون و خطا و دستانی اکثرا خالی اقدام به تولید آثار پویانمایی کوتاه‌مدت با طراحی‌های ساده کردند. اما از آنجا که از هزاره‌های بعید، جوهره هنر مانند جواهری در ضمیر ایرانیان به یادگار نهاده شده، دیری نپایید که دوران آزمون و خطا طی شد و تولید تولیدات کوتاه و بلند شتاب گرفت.
داستان‌ها و شخصیت‌های تاریخی، قصه‌های بومی و اقوام ایرانی، اشعار و ضرب‌المثل‌ها به سناریوهای کارتونی تبدیل شدند. این شتاب تولید به گونه‌ای بود که امروزه ده شبکه تلویزیونی اعم از شبکه‌های 1، 2، 5، آموزش، جام‌جم، نسیم، قرآن، پویا، نهال و امید رسانه ملی در ساعت‌های مختلف اقدام به پخش تولیدات پویانمایی و ترجیحا آثار ایرانی می‌پردازند.
استقبال مخاطب از تولیدات ایرانی به رونق اقتصادی در بازار تولید آثار پویانمایی منجر شد به طوری که کارتون‌های تک‌قسمتی و یا سریالی به استمرار تولید و افزایش کمّی و کیفی رو آورده و از سقف 13 قسمت گذشته و به سریال‌های صد قسمتی تبدیل شدند که شکرستان، جوانمردان، پهلوانان، یوز ایرانی، میچکا، هالاباما، مهارت‌های زندگی، تاریخ از این ور، فرمانروایان مقدس، مثلنامه، پند پارسی و بسیاری دیگر را می‌توان نام برد.
این رونق تولید در آثار پویانمایی ایرانی آن هم با محتوای پاک، باعث شده هر از چندگاهی خبری خوش از جشنواره‌های خارجی به سبب موفقیت آثار ایرانی به گوش برسد. از این گذشته، علی‌رغم اعمال تحریم‌های اقتصادی و تروریسم فرهنگی، کشورهای بسیاری خریدار محصولات پویانمایی ایرانی شده و هم‌اکنون تولیدات ایرانی در تلویزیون برخی از کشورها به نمایش گذاشته می‌شوند.
برپایی جشنواره‌های مختلف پویانمایی به‌خصوص در سطح استان‌ها فرصت بسیار مغتنم و خوبی است تا هنرمندان استانی و محلی در بخش پویانمایی، خود را در رقابتی جدی محک بزنند و استعدادهای ناشناخته، کشف و به جامعه هنری معرفی شوند. استعدادهایی که می‌توانند کارآفرین، انگیزه بخش و خلاق در حوزه تولید آثار پویانمایی در ایران باشند.