پوزه اعتیاد را به خاک مالیدم

هشت سال تمام کارم مصرف هروئین شده بود. زن و بچه‌ام به‌خاطر رفتارهایم زجر زیادی کشیدند. منی‌که عاشق همسر و دخترم بودم، بارها دست رویشان بلند و حتی زن و بچه‌ام را از خانه بیرون کردم. غیرت و مردانگی در وجودم مرده بود. تنها چیزی که برایم مهم بود، مواد بود. طوری به خفت و مفلسی افتاده بودم که از شدت بی‌پولی به درخانه همسایه و فامیل می‌رفتم و هزار تومان هزار تومان جمع می‌کردم تا بتوانم هروئین بخرم. از شب تا صبح هروئین می‌کشیدم. صبح بیهوش می‌شدم و 12 ساعت بعد وقتی بیدار می‌شدم، دوباره می‌کشیدم. به‌شدت لاغر شده بودم و هر چه می‌خوردم، بالا می‌آوردم. اگر فقط یک ساعت هروئین دیر به دستم می‌رسید، دچار سردردهای شدید، بی‌حالی، بدن درد، تب و لرز و هزار درد دیگر می‌شدم. نیم ساعت دیرتر می‌کشیدم، به محض خرید هروئین، ده برابرش را مصرف می‌کردم تا حالم درست شود. شب‌ها حال عادی نداشتم و نمی‌توانستم بخوابم. بعضی وقت‌ها شاید تا چند روز حتی غذا هم نمی‌خوردم. دائم می‌کشیدم تا بلکه از هروئین سیر شوم، اما هرچه می‌کشیدم بدترمی‌شدم و مصرفم روز به روز بیشتر می‌شد.
از حال و روزی که برای خودم درست کرده بودم، خسته بودم. تصمیم گرفتم ترک کنم.
رفتم سراغ متادون، اما به چنان روزی افتادم که آرزو کردم ای کاش همان هروئین را مصرف می‌کردم. زندگی‌ام به‌هم ریخت و زنم دادخواست طلاق داده بود. با شرایطی که داشتم، دادگاه حتما حضانت دختر سه ساله‌ام را به همسرم می‌داد. تصور از دست دادن همسر و دخترم، دیوانه‌ام کرده بود. با خودم گفتم باید پوزه اعتیاد را به خاک بمالم. به یکی از مراکز ترک اعتیاد مراجعه کردم و با کمک یکی از مشاوران، اعتیاد را برای همیشه کنار گذاشتم. آرزوی پاکی برای تمام هم‌ دردهایم دارم.