این طلسم شکستنی نیست!

آن هم در دیداری که کره‌ای‌ها حیثیتی‌اش کرده بودند. خوشحالی هوادارانشان پس از باز شدن دروازه ایران را دیدید؟ مشت‌های گره کرده‌شان را چطور؟ انگار زمین فوتبال برایشان میدان جنگ بود و آنها منتقم! آخرین‌بار با قطبی بود که به آنها باخته بودیم. دقیقا در جام ملت‌های قطر، سال 2011. از آن سال به بعد یا بردیمشان یا بازی‌ها مساوی شده است. به همین دلیل هم بود که بازی اصلا شباهتی به یک مسابقه دوستانه نداشت. آن از انتشار کلیپی توهین‌آمیز به تیم ملی ایران که یک روز قبل از بازی پخش شد و این هم از نوع بازی کردن‌شان که انگار فینال جام‌جهانی بود برای‌شان! و چه لذتبخش بود متوقف کردن کره با این همه بازیکن در آسمان پرستاره‌اش. با سون هیونگ مین و سایر رفقا. با همه 15 -20 لژیونری که در فوتبال اروپا دارند. حالا هر چقدر هم که بگویند بازی برای آمادگی بازیکنان بود و دوستانه مگر ما باورمان می‌شود؟ ناراحتی‌شان پس از بازی را مگر ندیدید؟ انگار جنگ بزرگی را باخته بودند، که باختند. این تساوی خانگی و در ظاهر دوستانه قطعا برای‌شان مثل شکست بود.

بازی با کره با همه آمار شگفت‌انگیزش حالا دیگر تمام شده است. طلسم نباختن‌های‌مان سر جای خودش باقی ماند و باز هم این مشت‌های ایرانی‌ها بود که در سئول گره شد اما باید تفکرات قبلی را دور بریزیم و این را قبول کنیم که تیم ملی راه جدیدی را آغاز کرده است. هزار و یک ایراد فنی می‌شود از این تیم گرفت، می‌توان نقطه قوت‌های خوبی را از سبک بازی ویلموتس بیرون آورد و حتی می‌توان گفت: «چه تیمی داریم ما...» ولی این را نباید فراموش کرد که مهم‌ترین چیز برای این‌که یک تیم، ملی شود فقط و فقط اتحاد است. اتحادی که یکی دو سالی بود به دلیل اختلاف‌های شخصی از بین رفته بود و حالا دوباره دارد جان تازه‌ای می‌گیرد. این تیم، این پیراهن و این سرزمین دوست‌داشتنی‌تر از آن است که چشم‌تنگی‌ها به آن آسیب بزند. این تیم ایران است؛ یاعلی مدد.
بدشانسی احمد نوراللهی
احمد نوراللهی هافبک تیم پرسپولیس که در آغاز نیمه دوم به زمین آمد، همچون تیم باشگاهی‌اش در پست هافبک کناری به کار گرفته شده و در فرآیند هجومی تیم نقش دارد. ده دقیقه پس از ورود به زمین، نوراللهی در نزدیکی محوطه جریمه صاحب موقعیت شوت‌زنی شد و با شوتی فنی، دقیق و پرقدرت دروازه کره را نشانه گرفت اما ضربه‌اش با بدشانسی به تیر دروازه خورد. نوراللهی که چهارمین بازی ملی خود را سپری می‌کند، با زدن اولین گل ملی تنها چند سانتی‌متر فاصله داشت اما ضربه دیدنی او به تیر خورد.
گلزنی کره پس از ۵۲۳ دقیقه
تیم ملی فوتبال کشورمان پس از ۵۲۳ دقیقه در دیدار مقابل کره‌جنوبی دروازه‌اش باز شد. تیم ملی فوتبال کشورمان در دیداری بسیار مهیج و زیبا مقابل کره‌جنوبی به تساوی یک - یک رسید. کره که آخرین بار در جام ملت‌های 2011 قطر به ایران گل زده بود (دروازه سیدمهدی رحمتی در دقیقه 105 آن بازی باز شد)، دیروز توانست طلسم گلزنی به ایران را بشکند و سرانجام دروازه تیم ملی را باز کند. بی‌تردید نام هوانگ اوی‌جو (گلزن این بازی) وارد کتاب تاریخ فوتبال کره شد.
بیرانوند بهترین بازیکن
علیرضا بیرانوند بی‌شک بهترین بازیکن تیم ملی ما بود. کره‌جنوبی که از حمایت تماشاگران مشتاق خودی بهره می‌برد، تلاش بسیاری کرد که دو طلسم ناکامی مقابل ایران در برد و گلزنی را با هم بشکند. اگرچه اشتباه مدافعان ما موجب شد طلسم گلزنی کره‌ای‌ها شکسته شود؛ اما آنها باز هم در پیروزی مقابل ما ناکام ماندند. در این بازی علیرضا بیرانوند با واکنش‌های عالی و حرکت‌های دیدنی خود بازیکنان کره را یکی پس از دیگری ناکام می‌‌گذاشت. او با فاصله بهترین بازیکن ما در این بازی بود.

ویلموتس: همین‌طور هجومی می‌مانیم
مارک ویلموتس سرمربی تیم ملی بعد از بازی با کره‌جنوبی گفت: از نظر من یک دیدار در سطح بسیار بالا برگزار کردیم اگرچه ظاهر آن، دوستانه و تدارکاتی بود. ویلموتس ادامه داد: 2تیم بسیار قدرتمند ظاهر شدند و فکر می‌کنم تماشاگران از تماشای این مسابقه جذاب لذت کافی را برده‌اند. وی درباره تجربه رویارویی با کره‌جنوبی گفت: شرایط آن دیدار با این بازی قابل مقایسه نیست. آن زمان در جام‌جهانی 2014 در تیم ملی بلژیک بودم و اکنون در تیم ملی ایران حضور دارم.
ویلموتس با اشاره به بازیکنان تیم ملی ایران گفت: لیگ ایران چند هفته پیش تعطیل شدولی بازیکنان کره اکنون درگیر لیگ کره هستند که در جریان است با این وجود بازیکنان ایران به مراتب بهتر از حریف ظاهر شدند و نمایش بهتری داشتند. من از نمایش بازیکنانم کاملاراضی هستم و قول می‌‌دهم روند تهاجمی تیم ملی ایران ادامه داشته باشد.

مازیار فیروزی

ورزش