جودو در کانون توجه / نامه ای که «ناگهان» خبرساز شد

به گزارش جام جم آنلاین، آرش میراسماعیلی رئیس فدراسیون جودو بعد از اینکه گوشی تلفن همراهش را جواب می‌دهد، می‌گوید ده دقیقه بعد تماس بگیریم. اما او نه تنها 10 دقیقه بعد که کلا در ساعات بعدی هم هیچ تلفنی را پاسخگو نیست. این اوضاع در رابطه با نائب رئیس فدراسیون و دیگر مقام های رده پایین تر این فدراسیون هم صدق می کند. هیچکس حاضر نیست در رابطه با این موضوع که فدراسیون جودو تمایل به رویارویی نمایندگان ایران با نمایندگان رژیم صهیونیستی دارد ، صحبت کند.

اما واقعیت چیست و چه احتمالاتی برای این اتفاق وجود دارد؟ واقعا بین فدراسیون جودوی ایران و فدراسیون جهانی جودو توافقی شکل گرفته که بر مبنای آن از این پس جودوکاران ایران مجبور به مسابقه دادن با نمایندگان رژیم صهیونیستی باشند؟

شیطنت فدراسیون جهانی؟

فدراسیون جهانی جودو و کوراش بیانیه ای را منتشر می کند که بر اساس بحث و بررسی ها، خبر از توافق با ایران در مورد سیاست عدم رویارویی با نمایندگان رژیم اشغالگر قدس می دهد. این خبر در حالی به سرعت با آب و تاب زیادی در رسانه‎های مختلف ورزشی و غیرورزشی انعکاس پیدا کرد که در مکاتبه کمیته ملی المپیک با این فدراسیون جهانی هرگز به چنین چیزی اشاره نشده است. در واقع بررسی بند به بند این نامه هرگزی چیزی در خصوص این توافق به اصطلاح تاریخی نشان نمی دهد.

فدراسیون جهانی جودو در بیانیه خود به تعهدپذیری مثبت ایران در رابطه با به مسائل اختلافی اشاره کرده است و این یعنی اینکه ایران مشکلی بابت رویارویی با جودوکاران رژیم صهیونیستی ندارد.

رضا صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک ایران پیش از این نامه ای را به فدراسیون جهانی جودو ارسال کرده بود که بر اساس گزارش ایسنا متن آن نامه به این شرح است:

«آقای دکتر واریوس ویزر

رئیس فدراسیون جهانی جودو

مطمئن باشید که ملاحظات شما نگرانی‌های ما نیز محسوب می‌شود و یک موضوع دوجانبه است. همانطور که در جلسه اخیر ما در فجیره مطرح شد و همچنین دکتر توماس باخ رئیس کمیته بین‌المللی المپیک در نیویورک و لوزان مطرح کردند، می‌خواهیم به اطلاع برسانیم کمیته ملی المپیک با همکاری وزارت ورزش و جوانان در سال‌های اخیر سخت تلاش کرده تا مدیریت خوبی طبق اصول و قواعد منشور المپیک در جامعه ورزش ایجاد کند و جودو از جمله رشته‌هایی است که در شرایط خوبی در زمینه‌های ثبات سازمانی و رقابتی قرار دارد. جودوی ایران با محبوبیت روز افزون در بین جوانان آینده درخشانی در سطح ملی و جهانی خواهد داشت. ما مطمئن هستیم این مهم با تفاهم و فهم دوجانبه و صبر به دست خواهد آمد.

ما از طریق این نامه می‌خواهیم تأیید کنیم که جمهوری اسلامی ایران و کمیته ملی المپیک کاملاً به منشور المپیک و اصول غیرتبعیض آمیز احترام می‌گذارند و فدراسیون جودوی ایران نیز کاملاً تابع منشور المپیک و اساسنامه فدراسیون جهانی جودو است.

همچنین با همکاری با وزارت ورزش تمام تلاش را برای گفت‌وگو با مجلس شورای اسلامی جهت شناسایی یک راه‌حل قانونی به کار گرفته‌ایم.»

همانطور که از متن نامه کاملا پیداست هیچ اشاره ای به توافق با فدراسیون جهانی بر سر مبارزه با نمایندگان رژیم صهیونیستی در دیدارهای بین المللی نشده است. به نظر می رسد یا خبرهای جدیدی در این رابطه در راه است و یا اینکه فدراسیون جهانی جودو به طور ناگهانی خواسته که حرکتی شیطنت آمیز در رابطه با سیاست‎های ورزش ایران مبنی بر خودداری از مقابله ورزشکاران با نمایندگان رژیم صهیونیستی انجام بدهد.

این حرکت شیطنت آمیز باشد به این نتیجه می رسیم که فدراسیون جودو تقصیری ندارد اما وقتی شاهد عدم پاسخگویی مسئولان فدراسیون و در راس آن آرش میراسماعیلی می شویم به نتایج دیگری هم می توانیم برسیم. میراسماعیلی و دیگر مسئولان می توانند به راحتی مصاحبه کنند و بگویند شیطنتی در کار بوده است اما اینکه حاضر به گفت و گو با رسانه ها نمی شوند یعنی اینکه موضوعی در این میان وجود دارد که گفتنش به صلاح نیست. البته شاید تا لحظه انتشار این گزارش میراسماعیلی و دیگر مسئولان فدراسیون جودو حاضر به گفت و گو شده اند.

حالا بحث و جدل بر سر این موضوع زیاد شده است. یکی از احتمالات این است که خبر توافق با فدراسیون جهانی برای مقابله با نمایندگان رژیم صهیونیستی واقعیت دارد و اجبار بر سر همین موضوع باعث استعفای رئیس قبلی فدراسیون جودوی ایران شده بود.

همچنان به رسمیت نمی شناسیم

ورزش ایران همچنان کلمه «اسرائیل» را به رسمیت نمی شناسد. نامه هایی که امروز منتشر شده موضوع جدیدی در بر ندارد و پررنگ شدن ناگهانی آن عجیب است. مشخص نیست که چرا فدراسیون جهانی جودو ناگهان از «توافق تاریخی» با فدراسیون جودوی ایران خبر می دهد. در این نامه اشاره شده که ایران هر گونه تبعیض نژادی و قومیتی را نفی می‌کند که این نکته نیز جزو قوانین المپیک و اهداف کمیته ملی المپیک به شمار می‌رود. ورزش ایران با هر حریف و کشوری که در چارچوب ورزش باشد مسابقه می‌دهد، اما همگان می‌دانند که ایران هیچگاه رژیم صهیونیستی را به رسمیت نمی‌شناسد و درواقع کشوری وجود ندارد که بخواهد در آن تبعیض قومیتی وجود داشته باشد.

این ماجرا همچنان گره های کور زیادی دارد. باید به سرعت مورد بررسی قرار بگیرد و اگر این شیطنت از سوی فدراسیون جهانی است باید از سوی نهادهای ورزشی ایران به خصوص کمیته ملی المپیک به سرعت پیگیری شود.

متن دو نامه جنجالی به قرار زیر است: