رادیو به من هویت داد

پیشکسوتان برای یک جشنواره امتیاز محسوب می‌شوند. قطعا مهمانانی که در این جشنواره حضور پیدا خواهند کرد، می‌خواهند اهالی قدیمی رادیو را هم ببینند. در غیر این صورت آن جشنواره هویت خود را از دست می‌دهد. من و امثال من جوانی‌مان را در این حرفه گذاشته‌ایم و در این زمینه تجربه و تخصص داریم.
اکنون که من به این پختگی رسیده‌ام باید تجربیات خود را به کسانی که تازه وارد این حرفه می‌شوند، منتقل کنم. در جشنواره‌ها علاوه بر اطلاع‌رسانی یک سری اطلاعات تخصصی، باید به هنرمندان قدیمی و پیشکسوت در عرصه‌های مختلف قدمت نیز بها داده شود تا نتایج جشنواره قوی‌تر و ماندگارتر شود.
طبیعی است که رد و بدل اطلاعات هم منجر به ارتقای کار خود فرد می‌شود و هم این‌که دانش او به فرد دیگری انتقال داده می‌شود. بنابراین جشنواره محفلی است که این اتفاق خجسته هم رخ می‌دهد و می‌توان آن را برای رادیویی‌ها به فال نیک گرفت.
من ابتدا بازیگر تئاتر بودم و سال61 یا 62 به دعوت واحد نمایش به رادیو رفتم. رادیو از طریق صدا به من هویت داد به طوری که اگر در تاریکی هم صحبت کنم مردم صدای مرا تشخیص می‌دهند. من این امتیاز را به سادگی به دست نیاورده‌ام، 40 سال رزومه پشت این صداست. واقعا صداست که می‌ماند.
ابتدا مرا به دلیل توانایی در تئاتر برای رادیو انتخاب کردند با این حال در طول این 40 سال پیچ‌و‌خم‌های رادیو را نیز فراگرفتم و به توانایی رسیدم. من منکر مدرک و تحصیلات نیستم ولی تنها با مدرک و تحصیلات عالی دانشگاهی نمی‌توان بازیگر شد. خصوصا در رشته‌های هنری مانند بازیگری و موسیقی و... .
در هنر، تجربه است که حرف اول را می‌زند. حال دوست داریم این تجربه و تخصص را به نسل جوان هم منتقل کنیم. اتفاقا تنها جای انتقال این تجربه‌ها در جشنواره‌هاست. من برگزاری جشنواره رادیو را یک رویداد خجسته می‌دانم که باعث می‌شود کار رادیویی‌ها مورد محک و ارزیابی قرار بگیرد. رادیویی‌ها زحمت بسیاری می‌کشند و جشنواره فرصتی است که این زحمات هم دیده می‌شود.

بیوک میرزایی

بازیگر و گوینده