دو سوی شکایت کی‌روش

در این مدت مدیران تلاش بسیار کردند تا روابط را عادی جلوه دهند؛ اما خودشان هم می‌دانستند اوضاع، طبیعی نیست. تاج در برنامه‌های تلویزیونی مدام از کی‌روش تعریف می‌کرد؛ اما رئیس به‌خوبی می‌دانست زمینه‌های ایجاد اعتماد در طرف مقابل را ایجاد نکرده است. کی‌روش با صراحت اعلام کرد که تاج حقیقت را نمی‌گوید و باز هم به صراحت اعلام کرد که تنها به دلیل رفتار تاج شکایت کرده است. همه از این‌که کی‌روش پاسخ 8 سال اعتماد فوتبال ایران را با این شکایت شتابزده داد، تعجب کردند و باید هم تعجب کنند. او بت وجودش را به دست خود شکست تا دیگر طرفداری نداشته باشد. این ماجرا البته یک سوی دیگر هم دارد. این‌که کی‌روش درست گفته باشد. اگر حق به جانب او باشد و در این مدت همه چیز شنیده باشد غیر از حقیقت، تکلیف چیست؟ او که تیم ملی را دارای جایگاهی خاص کرد و دوست و دشمن به آن اعتراف کردند، بلافاصله بعد از پیشنهاد وسوسه‌انگیز تیمی صاحب کلاس در فوتبال دنیا، از ما جدا شد. آیا این تنها پیشنهاد او در این 8 سال بود؟ آیا رفتار مدیران فدراسیون فوتبال او را به این باور رساند که دیگر با این مدیران نمی‌تواند قدمی رو به جلو بردارد. اگر این گونه باشد، تکلیف ما با مدیران فوتبالمان چیست؟ کی‌روش قدرشناسانه رفتار نکرد؛ اما اگر آن طور که او ادعا می‌کند، مدیران فدراسیون فوتبال حقیقت را پنهان کرده باشند، چه باید کرد؟ چه تضمینی وجود دارد که آنها این رفتار را در برخورد با سرمربی بعدی هم نداشته باشند؟ کی‌روش با وجود برخوردهای تند، رفتار سختگیرانه، ادبیات نامناسب، و روحیه مبارزه‌طلب و شاید هم پرخاشگرش، خاصیت‌هایی هم برای فوتبال ما داشت. کمپ تیم ملی با سخت‌گیری او آماده شد، PEC با پیگیری‌های او به تیم ملی رسید و پیراهن مناسب با فشار او به تن بازیکنان تیم رفت. چه تضمینی وجود دارد که همین قوانین در زمان مربی بعدی هم وجود داشته باشد؟ شکایت کی‌روش از فدراسیون فوتبال، بد بود و نشانه ناسپاسی؛ اما این دلیل محکمی است برای آن‌که رفتار مدیریت فدراسیون فوتبال که زمینه‌ساز این شکایت شد را نادیده بگیریم؟

حسین خلیلی

ورزش