به« تونل پولی» نزدیک می‌شوید!

محسن پورسیدآقایی (معاون حمل و نقل شهرداری) در این چند روز نه با تلویزیون مصاحبه کرده و نه با هیچ رسانه مکتوب و مجازی دیگر، پس ما این یادداشت را می‌گذاریم پای مصاحبه‌هایی که نکرد. چندهزار کلمه‌ای که او نوشت خلاصه‌اش این است که تونل‌های تهران پولی خواهد شد آن هم به هزار و یک دلیل نوشته شده دراین یادداشت. معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران آدم خاصی است، از وقتی محمدعلی نجفی او را به شهرداری آورد او این خاص بودن را در همه لحظاتی که گردن شهر زیر پای طرح‌های شهرداری بود و روح و روان گروهی داشت زیر فشار برنامه‌ها خرد می‌شد، نشان داده، لحظاتی که اوجش زمان پوست‌اندازی طرح ترافیک بود. آن روزها بازهم ما رسانه‌ها به خیلی چیزها متهم شدیم، به دروغگویی حتی که یعنی طرح با نرخ پایین را می‌گیریم و به مصرف غیرخبری می‌رسانیم.
حالا اوج دوم است، حالا که ترس در دل تهرانی‌ها افتاده که ‌ای وای تونل‌های نیایش و رسالت و توحید و شهدای غزه و طبقه دوم بزرگراه صدر قرار است پولی شوند. سیدآقایی اما گفت دروغ است دروغ که رسانه‌ها گفته‌اند این عوارض 3000 تومان است، او گفت دروغ است دروغ که این لایحه را معاونت حمل و نقل نوشته و گفت سیاسی‌کاری است و سیاسی‌کاری‌ای که رسانه‌های مخالف شورا و شهرداری القا کرده‌اند که این کار، کار ماست. دروغ اول را او این‌گونه خنثی کرد که در پیش‌نویس لایحه پیشنهادی، برای تونل رسالت 400 تومان و برای بقیه معابری که اسم‌شان آمد 800 تومان عوارض تعیین شده. دروغ دوم را نیز خنثی کرد به این ترتیب که نوشت لایحه موردنظر روز بیست و چهارم تیر امسال از معاونت مالی و اقتصاد شهری شهرداری برای ما آمد و ما فقط اصلاحات ضروری رویش انجام دادیم و فرستادیم برای معاونت برنامه‌ریزی. و سیاسی‌کاری سوم را او طوری جواب داد که خودش نوعی سیاسی‌کاری بود وقتی خیلی از ما رسانه‌ها را متهم کرد به القای موضوعی غیرواقعی به شهرداری فقط به این دلیل که خط و ربط‌های سیاسی‌مان با شهرداری و شورا جور نیست. سید‌آقایی نوشت که گرفتن عوارض تردد از معابرخاص شهری، برنامه شهرداری در زمان محمدباقر قالیباف بوده که در لایحه‌ای به همین نام روز بیست و چهارم دی 93 به شورای شهر آمده.
او با این سه توضیح خود را به سبک خودش از سه قلاب رها کرد، ولی نامه‌اش آنقدر گیر و گور داشت که باز قلابی تازه برایش درست کرد مثل وقتی که جرقه پولی شدن تونل‌ها را ربط داد به شهرداری اصولگرای چهارسال قبل و چند خط پایین‌تر نوشت که اگر برنامه پنج‌ساله دوم شهرداری و ماده 158 آن را بخوانید شهرداری تهران موظف است به ارائه لایحه‌ای برای اخذ هزینه‌های استفاده از پل‌ها و تونل‌ها. پس او حتما خودش نیز شهادت می‌دهد که اگر شهرداری امروز موظف به اجرای این قانون است شهرداری چهار سال قبل نیز موظف بوده است نه مغرض.

نویسنده نامه چه گفت؟
از دفاعیات و پاک کردن وجهه شهرداری در این نامه که بگذریم حرف‌های معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری با مردم مهم‌ترین بخش این نامه است. او مردم را مردم خوب تهران و همشهریان عزیز خطاب کرد و نوشت اکنون شهری داریم که با پول فروش تراکم، درآن انواع سازه‌های خودرومحور ساخته‌اند و خیابان‌های آن تا کوچه و پس‌کوچه‌ها پر از خودروی شخصی شده است. زمین شهر پر از خودروست و هوای شهر پر از دود. در این شهر، جای انسان کجاست تا قدمی بزند و نفسی بکشد؟
و بازهم نوشت: درسال 97 بودجه مصوب شورا برای نگهداری تونل نیایش و پل طبقاتی صدر بیش از 14 میلیارد تومان است. این رقم را چه‌کسی و از چه منبعی تأمین کرده؟ آیا جز این است که این پول از عوارضی که مردم شهر می‌پردازند، پرداخت می‌شود؟ مردمی که خودرو ندارند و خودروسوار نیستند چرا باید هزینه خودروسواری دیگران را بدهند؟ آیا عادلانه‌تر نیست که هزینه نگهداری تونل‌ها را فقط کسانی بپردازند که از آنها استفاده می‌کنند؟
اینها جان کلام نامه است، این که معاون شهردار چهره‌ای مدافع مردم از خود بروز داده و سعی کرده افکارعمومی را به درست بودن پولی کردن تونل‌ها مجاب کند ولی با چند خطا البته.

ما چه می‌گوییم؟
از همین ابتدای سطر بگوییم که معاون شهرداری تهران اصلا چیزی به عنوان عوارض را قبول ندارد و می‌گوید پولی اگر از مسافران تونل‌ها گرفته شود، بهای خدمات است نه عوارض. فرق این دو ظاهرا این است که دومی را می‌گیرند و خرج بقیه کارها می‌کنند، ولی اولی را می‌گیرند تا خرج نگهداری پل‌ها و تونل‌ها کنند. پس تونل‌ها و پل صدر پولی خواهند شد تا خودشان خرجشان را دربیاورند، دست اینها نیز درجیب مردم خواهد بود، مردمی که سید آقایی گفته است خودروسوارانی هستند که دیگر قرار نیست برایشان فرش قرمز پهن شود.
ما که پیگیر شدیم، گفتند سیدآقایی هر روز با ماشین شهرداری که در اختیارش است جابه‌جا می‌شود؛ پس حق داریم که خودش را نیز جزو همین خودروسواران بدانیم و هرچه در این نامه می‌گوید را نیز به خودش معطوف کنیم.
او نوشته است مردمی که در جنوب شهر زندگی می‌کنند و به عمرشان پل صدر را ندیده‌اند و نام تونل شهدای غزه را نشنیده‌اند، چرا باید هزینه نگهداری آنها را پرداخت کنند و نوشته است با چه توجیه کارشناسی و حتی چه توجیه شرعی می‌توانیم از جیب عموم شهروندان و ازجمله ساکنان جنوب شهر برای تسهیل تردد ساکنان شمال شهر هزینه کنیم، اما شاید او فراموش کرده در شهر هیچ خط‌کشی‌ میان مردم وجود ندارد و هیچ قانونی نیست که بگوید فقط شمال شهری‌ها از شمال شهر بگذرند. او شاید عنایت نداشته که شهر یک پیکره واحد است و نباید شمال و جنوبش را از هم جدا کرد و مردم را به دو دسته پایین‌شهری و بالا‌شهری تقسیم کرد و از این تقسیم‌بندی نتیجه غلط گرفت. او حتما می‌داند در تهرانی که ولع داشتن کار خیلی‌ها را در آن پاگیرکرده خیلی از پایین‌شهری‌ها مجبورند برای کار به بالای‌ شهر بروند و برعکس خیلی از بالای‌شهری‌ها به پایین‌شهر.
معاون شهردار ظاهرا مدافع مردم جنوب شهر است و به آب و آتش می‌زند این احساس را به مردم نیز القا کند، اما حتما یادش مانده که همین چند هفته قبل یکی از اعضای شورای شهر تهران که در واقع سیاست‌های شهرداری تهران را واگویه می‌کرد، گفته بود قیمت واقعی بلیت مترو ده هزارتومان است و بعد در لفافه منت گذاشته بود که مردم تهران دارند مجانی جابه‌جا می‌شوند. اگر مدیریت شهری مدافع مردم ضعیف است پس این حرف چیست و اگر مدافع است این چیست که می‌گویند ندارها که توان زندگی در پایتخت را ندارند باید بروند به حاشیه‌ها؟
آقای سیدآقایی! شما بندهای این نامه را خوب به هم نبافته‌اید و حتی سرنخ دست مردم داده‌اید آنجا که نوشته‌اید بنده را به‌عنوان خدمتگزار خود در حوزه حمل‌ونقل شهر مؤاخذه کنید که چرا حمل‌ونقل عمومی کافی نیست نه این که از من بخواهید برای خودروسواران فرش قرمز پهن کنم. بله ما از شما می‌پرسیم که چرا شهرداری تلاش نمی‌کند وضعیت اتوبوس‌های شهر را بهتر کند و ظرفیت مترو را افزایش دهد تا اگر سواره بودن دراین شهر از دید شما قبیح است لااقل مردم بی‌دغدغه از این وسایل استفاده کنند.
راستی جناب معاون شما در این نامه مردم را به دو گروه سواره و پیاده تقسیم کرده‌ و سواره‌ها را به نوعی مجرم و باعث و بانی همه مشکلات ترافیکی اعلام کرده‌اید. آیا این نوع موضعگیری‌ها مردم را دو دسته نمی‌کند؟
چه خوب نوشته بود یکی از شهروندان که مدیران شهری فقط یک روز ماشین دولتی را برندارند و در عوض بایستند در ورودی یکی از اتوبان‌ها و منتظر ون و اتوبوس بمانند و آنگاه لایحه‌ای را که روی میزشان است جمع‌بندی کنند. واقعیت این است که ماشین شخصی نداشتن در تهران خیلی وقت‌ها مساوی است با معذب شدن و به عسر و حرج افتادن. شمال شهر و جنوب شهر هم ندارد.
راستی حالا ما رسانه‌ها و البته مردمی که مخاطب‌مان هستند چه کنند با این بازی تایید و تکذیبی که حول وحوش پولی شدن تونل‌ها راه افتاده؟ وضعیت پیش آمده آیا سهوی است و باید باور کنیم که شهردار و معاونش با هم هماهنگ نیستند و رئیس شورا نیز در جریان هیچ چیز نیست یا این که ماجرا این است که عده‌ای می‌خواهند به مرگ بگیرند که مردم تهران به تب پولی شدن تونل‌ها و پل صدر راضی شوند؟

مریم خباز

جامعه