معمای کیانوش رستمی

وقتی محمدحسین برخواه در برنامه زنده شبکه خبر گفت وزنه‌های 166 کیلوگرمی و 206 کیلوگرمی آرتم اوکولوف روس را کیانوش یک دستی می‌زد دروغ نگفت. اوکولوف با این وزنه‌های سبک قهرمان دسته 89 کیلوگرم جهان شد، در روزی که کیانوش پای تلویزیون داشت رقابت‌های جهانی را تماشا می‌کرد. دو ماه قبل از آن در بازی‌های آسیایی جاکارتا هم صفا الجمیلی عراقی با وزنه‌هایی که برای کیانوش شوخی بود قهرمان دسته 85 کیلوگرم شد؛ با 159 کیلوگرم در یکضرب و 202 کیلوگرم در دوضرب. اما باز هم کیانوش نبود چون وزنش را بدون مشورت با کادر فنی بالا برده بود تا در حساب و کتاب رقابت با سهراب، در جاکارتا اوت کند و یک بازنده باشد. و این همان اتفاقی بود که سال قبل در رقابت‌های جهانی آناهایم آمریکا هم افتاد؛ جایی که یک وزنه‌بردار گمنام به نام مندز پرز از شیلی با 18 کیلوگرم سبک‌تر از رکورد جهانی کیانوش رستمی قهرمان شد، اما خود کیانوش در دوضرب اوت کرد تا یک قهرمانی ارزشمند دیگر را از خودش دریغ کند. تا همینجا کیانوش دو عنوان قهرمانی جهان و یک عنوان قهرمانی بازی‌های آسیایی را طی یک سال اخیر به‌عنوان هدایایی با ارزش، وا نکرده پس فرستاده است.

اما آیا هدایای دیگری برای کیانوش رستمی در راه خواهد بود؟ مبهم‌ترین موضوع این روزهای وزنه‌برداری همین است. کیانوش باید در وزن سهراب رقابت کند، اما قوانین جدید فدراسیون جهانی اجازه نمی‌دهد در المپیک توکیو دو وزنه‌بردار از یک کشور در یک وزن رقابت کنند. این یعنی سهراب و کیانوش نمی‌توانند هر دو در دسته 96 کیلوگرم حضور داشته باشند. باید دید فدراسیون وزنه‌برداری، کادر فنی تیم ملی و خود کیانوش رستمی در قبال این چالش بزرگ چه موضعی خواهند داشت. امیدواریم تصمیم نهایی، تصمیمی باشد در راستای تقویت تیم ملی و حفظ اعتبار قهرمان پرآوازه وزنه‌برداری ایران.