منطق «نه به آمریکا»

حضرت امام خمینی(ره) میدان دار و پیشرو فرضیه اول بود که البته از حمایت گسترده مردم نیز برخوردار بود اکنون نیز موضع مقاومت در برابر آمریکا تنها راه عقب نشاندن این دشمن قسم خورده است. از خاطر نبریم که موافقت‌نامه برجام زمانی به دست آمد که آمریکا به دلیل نگرانی از توانمندی های ایران و نیاز به ایران در منطقه، سر تسلیم در برابر حقوق قانونی و منطقی جمهوری اسلامی ایران فرود آورد.

همین برجام که حاصل بیش از 12 سال مذاکره بود با رفتار زشت و قلدرمآبانه رئیس‌جمهور تازه به دوران رسیده آمریکا نقض شد، این نقض پیمان نشان می دهد در مقابل آمریکا جز با زبان خودش و ایستادگی بر مواضع بر حق راه دیگری وجود ندارد، رفتار آمریکا با کشورهای دیگر نیز موید همین مسأله است. امام راحل در زمان حیات خود مثال شتر و دوشیدن توسط آمریکا را بیان کرد و اکنون ترامپ آن را عریان بر زبان می آورد.

بنابراین اصرار رهبر معظم انقلاب بر استمرار خط مقاومت وایستادگی برای دفاع از منافع ملی نه یک شعار، که حاصل تجربه طولانی از کنش و واکنش با آمریکاست. تصور باطلی است چنانچه پنداشته شود با نرمش و کرنش در برابر آمریکا؛ حقوق، منافع ملی، عزت و مصلحت ایران و ایرانی تامین می شود.

40 سال از پیروزی انقلاب و استقرار جمهوری اسلامی ایران می گذرد، در این مدت جمهوری اسلامی ایران تجربه حضور جمهوریخواهان و دموکرات ها در کاخ سفید را داشته است. نگاهی گذرا به آنچه در این 40 سال میان ایران و آمریکا گذشته نشان می‌دهد هیچ تفاوت ماهوی میان این دو حزب در برخورد با جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد، اگر چه در رفتار و مواضع هر کدام از این دو حزب رویکردی متفاوت دارند، اما یک هدف را دنبال می کنند.

تجربه تاریخی نشان داده است دولت آمریکا با اصل نظام جمهوری اسلامی ایران مشکل دارد و وقتی مقاومت و اقتدار ایران را می بیند با یک عقب نشینی تاکتیکی شعار تغییر حکومت را به تغییر رفتار تبدیل می کند، گرچه در ماهیت این دو مسأله تفاوتی نیست، اما حاکی از نیرنگ و ریاکاری آمریکاست. آمریکا به هیچ روی حاضر نبوده حتی در مواقعی که از همکاری ایران به صورت گسترده بهره مند بوده از فشارهای خود علیه مردم و حکومت ایران کم کند، تلاش ایران برای ایجاد صلح در عراق، تلاش ایران برای خاتمه دادن جنگ در بوسنی و هرزگوین که از سال 1992تا 1995 میلادی به درازا کشید و صدها هزار کشته داشت و از خونین ترین جنگ های دوران کنونی بود جز با دخالت موثر ایران به صلح نمی انجامید. در هر دو مورد آمریکا تلاش کرد رابطه ایران با عراق و دولت بوسنی و هرزگوین به حداقل برسد و این دو کشور را تحت بیشترین فشارها قرار داد.

در موضوع افغانستان نیز بدون همکاری موثر ایران صلح و ثبات و استقرار حکومت مرکزی در این کشور جنگ زده میسر نمی شد، اما آمریکا بلافاصله ایران را در محور شرارت قرار داد . در روزی که خانم آلبرایت، وزیر خارجه وقت آمریکا از دخالت این کشور در سقوط دولت قانونی و مردمی دکتر مصدق ابراز تاسف کرد آمریکا تحریم های خود را علیه ایران تمدید و این اتفاق به فاصله چند ساعت روی داد. از این نظر روشن است که به هیچ روی نمی‌توان به آمریکا اعتماد کرد، اینها نمونه هایی از مداخلات و رفتارهای آمریکا در سال های گذشته است. در واقع پیمان شکنی آمریکا از فردای روز توافق الجزایر میان ایران و آمریکا آغاز شد که ایالات متحده آمریکا به‌رغم تعهد خود در بیانیه الجزایر مبنی بر مداخله نکردن در امور داخلی ایران به دخالت و آتش افروزی پرداخت.

حمید رضا آصفی

سخنگوی پیشین وزارت خارجه