ابزار بدهید کار تحویل بگیرید

یکی از کمک‌هایی که سیاستگذاران می‌توانند در جهت حل مشکلات اقتصادی به هنرمندان بکنند این است که امکانات و ابزار کار را به رایگان در اختیارشان قرار دهند. لازم نیست به هنرمند مستقیم بودجه داده شود که اگر هم داده شود، بد نیست.

لازم است به هنرمند ابزاری دهند که خودش به سمت خلقی برود که درآمدزا باشد.

بتازگی اثری با نام «سوگ آواهای کهن» را با گروهم در سالن همایش‌های برج میلاد اجرا کردیم و استقبال از این کار به‌رغم آیینی بودن خیلی عالی بود و این امیدواری را در بسیاری ایجاد کرد که باز هم در این گونه کار کنند. سوگ آواهای کهن نوعی نوحه‌خوانی است که
به صورت گروهی و با همراهی سازهای کوبه‌ای اجرا شد و حین اجرا سعی کردم در کنار نوحه‌ها و نغمات عاشورایی که برآمده از نغمات مناطق مختلف ایران است، بخشی با نام «سوگ سهراب» را هم اجرا کنم و به این ترتیب ترکیبی ایجاد کنم میان ایرانی بودن و تشیع که سال‌هاست ایرانیان را به آن می‌شناسند. در اجرای سوگ آواهای کهن در اختیارگیری فضای اجرا که برج میلاد بود کمک شایانی به من کرد تا محصولم را درست عرضه کنم؛ این می‌تواند الگویی باشد برای مدیریت فرهنگی کشور که در تخصیص امکانات و ابزار فرهنگی به هنرمندان، خست به خرج ندهد.

اگر مدیران ما بیاموزند امکانات و ابزاری را که بعضا در آرشیوها خاک می‌خورد، به طور منصفانه در اختیار هنرمندان قرار دهند، یقین بدانید لااقل بخشی از مشکل بیکاری جامعه هنری حل خواهد شد. به هر حال هر محصول هنری بعد از تولید نیاز به فرصت دیده شدن و به دنبال آن گردش اقتصادی سرمایه‌ای دارد که صرف تولیدش شده و اگر بدعت تقسیم عادلانه امکانات موجود میان هنرمندان شکل گیرد مطمئنم بسیاری از مشکلات هنرمندان بیکار حل خواهد شد. این البته مشتی نمونه خروار است و کاملا بدیهی است که به‌کارگیری این بدعت در بسیاری از شاخه‌های دیگر اجتماع هم اثرات مطلوب خواهد داشت.

رسول نجفیان

بازیگر