تصویر آمریکای واقعی روی جلد تایم

یکی از معلمان گزارش هاپ براون، معلم 52 ساله‌ای است که با ابراز خجالت و شرمساری فاش می‌کند پس از 16 سال معلمی و با داشتن مدرک کارشناسی‌ارشد، در نخستین روز کاری‌اش در سال جاری تحصیلی مجبور به فروش پلاسمای خون خود شده تا بتواند قبض برق خانه‌اش را پرداخت کند. براون می‌گوید گاهی حتی در پرداخت قبض پارکینگ خودرو نیز تا مدت‌ها مشکل دارد و با این‌که علاوه بر تدریس در مدرسه دو‌شغل دیگر نیز دارد، اما هنوز نمی‌تواند دندان آسیب‌دیده‌اش را درمان کند.

کارا استولتنبرگ، معلم 28 ساله در نورمن اوکلاهما می‌گوید: این‌که نمی‌توانم خانه یا ماشین بخرم یا پس‌اندازی داشته باشم به کنار، اما چیزی که این روزها بشدت شرمنده‌ام کرده این است که نزدیک‌ترین دوستم یک ماه دیگر ازدواج می‌کند و وقتی به من خبر داد و درخواست کرد در مراسم عروسی‌اش شرکت کنم، دعوتش را با بهانه‌های مختلف رد کردم، چون پول کافی برای خرید بلیت هواپیما نداشتم. البته او و سایر دوستانم مرا درک می‌کنند، اما بسیار شرم‌آور است که بقیه به من می‌گویند تو در هفته بیشتر از 60 ساعت کار می‌کنی، چرا نمی‌توانی به عروسی دوستت بروی؟ این واقعا خجالت‌آور است که شما به نزدیک‌ترین و بهترین دوست‌تان بگویید به‌دلیل نداشتن پول بلیت هواپیما نمی‌توانید در عروسی‌اش شرکت کنید.

گرانت رابی 40 ساله، معلم ریاضی در تاکومای واشنگتن می‌گوید: من همیشه باید به این فکر کنم که چگونه غذای ارزان‌تری بخورم و آیا پول کافی برای پرداخت قبض‌ها یا اجاره خانه را خواهم داشت؟ این وضعیت هرفردی را دچار استرس دائمی می‌کند.

روزا خیمنز، معلم درس مطالعات اجتماعی در لس‌آنجلس نیز در باره وضعیت وخیم دستمزد معلمان در آمریکا می‌گوید: من با فرزندم در یک آپارتمان کوچک روی یک تخت با هم می‌خوابیم و با این که تاکنون به دلیل نبود بودجه سه بار از کار معلق شده‌ام، مجبورم بسختی کار کنم تا هزار دلار هزینه ماهانه زندگی را تامین کنم.

ناشوندا کوک، یک بانوی آموزگار آمریکایی که در مدرسه متوسطه در کارولینای شمالی تدریس می‌کند نیز با اذعان به وضعیت مشقت بار زندگی معلمی در آمریکا گفت: با 20 سال تجربه کاری، هنوز قادر به تامین هزینه ماشین یا این‌که برای درمان سردرد نزد پزشک بروم نیستم. حقوق معلمی کفاف هزینه‌های سرسام‌آور زندگی در آمریکا را نمی‌دهد و نمی‌توانم برای آینده فرزندم پولی پس‌انداز کنم.

تامین معیشت هر روز دشوارتر از دیروز

تایم می‌گوید این وضعیتی است که حدود سه میلیون و 200 هزار آموزگار تمام وقت در آمریکا از سطح مهد‌کودک تا دوره دبیرستان با آن دست‌به گریبان هستند.

این مساله موجب اعتراض بسیاری از آموزگاران مدارس عمومی در آمریکا شده و آنها در ایالت‌های مختلف این کشور از آریزونا تا اوکلاهما برای افزایش دستمزدها دست به تظاهرات زده‌اند.

اما تنها زندگی معلمان دچار این وضعیت نیست. بسیاری از خانواده‌های آمریکایی نیز در تامین معیشت خود دچار مشکلات اساسی هستند.

طبق آمارها، سال 1950 حدود 80 درصد مردان آمریکایی شغل داشتند، اما امروز کمتر از 65 درصد آنها مشغول به کار هستند. سال 1980 حدود 30 درصد مشاغل آمریکا کم درآمد بود، اما اکنون این رقم به 40 درصد رسیده است. همچنین اکنون زمان بیکاری در آمریکا سه برابر سال 2000 است و از 240 میلیون آمریکایی که در سن اشتغال هستند تنها 140 میلیون نفر کار دارند.

رنج و بدبختی 99 درصدی‌ها

فیلیپ آلستون، گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل که دسامبر 2017 با مأموریت بررسی وضعیت فقر مطلق در آمریکا بازدیدی از این کشور داشت در گزارش خود می‌نویسد آمریکا با این‌که بیش از یک‌پنجم اقتصاد جهان را در اختیار دارد و به عنوان موتور اقتصاد جهان شناخته می‌شود، اما بخش مهمی از مردمش به لحاظ فقر و نداری دست‌کمی از کشورهای ضعیف و در حال توسعه ندارند.

آلستون می‌گوید یکی از ثروتمندترین، قدرتمندترین و پیشرفته‌ترین کشورهای جهان است، اما نه ثروت، نه قدرت و نه فناوری این کشور دردی از دردهای فقرای آمریکایی را دوا نکرده است.

وی می‌گوید: از هر هشت آمریکایی یک نفر در فقر زندگی می‌کند یعنی 7/12 درصد جمعیت آمریکا فقیر هستند که می‌شود 40 میلیون نفر. حدود نصف این رقم یعنی 5/18 میلیون نفر در فقر مطلق به سر می‌برند. این افراد با درآمد دو دلار در روز زندگی می‌کنند.

وی در گزارش خود می‌گوید: مردم آمریکا در مقایسه با مردمان هر کشور ثروتمند دیگر عمری کوتاه‌تر دارند و روزهای بیشتری با بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند.

این کشور همچنین بالاترین سرانه زندانیان را در جهان دارد و این نرخ پنج برابر متوسط کشورهای توسعه یافته است. نرخ‌فقر جوانان در آمریکا بالاترین رقم در بین کشورهای صنعتی است. از هر چهار جوان آمریکایی یک نفر در فقر زندگی می‌کند، درحالی که در کشورهای صنعتی به‌طور متوسط 14 درصد جوانان در فقر زندگی می‌کنند.

همچنین بالاترین نرخ ضریب جینی که نشان‌دهنده شکاف درآمدی است در میان کشورهای صنعتی به آمریکا اختصاص دارد.

دولت آمریکا تنها دولت در میان کشورهای توسعه یافته است که اعتقاد دارد محافظت از مردم در برابر مرگ‌ومیر ناشی از گرسنگی، دسترسی نداشتن به مراقبت‌های بهداشتی و سایر محرومیت‌ها جزو وظایف دولت نیست.

تقریبا نصف مردم آمریکا تنها 5/2 درصد درآمد آمریکا را در اختیار دارند. اما در طرف مقابل، بیشترین درآمد متعلق به درصد بسیار اندکی از مردم است که در راس هرم جامعه قرار دارند. حدود 37 درصد کل درآمدها متعلق به یک صدم درصد افراد بسیار ثروتمند است و 56 درصد درآمد متعلق به یک درصد مردم ثروتمند است و 7 درصد درآمد هم برای 99 درصد باقی مردم است .

اینها نمونه‌هایی کوچکی از وضع مردمی است که زمانی حسادت جهان را بر می‌انگیختند. رویای آمریکایی که در گذشته نماد آمریکا بود، بیشتر به کابوس می‌ماند.

امیرعباس اصغری

بین‌الملل