دانستنی‌های سلامت

عرق‌ریزان قندی‌ها

یکی از تجربـــــه‌های مشتــــرکی که بیــن مبتلایان به دیابت وجود دارد، تعریق بیش از حد یا کمتر از حد معمول است. آسیب سیستم عصبی مرکزی مرتبط با دیابت و موادقندی کم‌شیرین ممکن است باعث بروز تعریق در مبتلایان به دیابت شود. مشکل عرق یکی از نشانه‌هایی است که به مدیریت نامناسب آن دلالت دارد. حفظ سطح قند خون در حد متعادل به جلوگیری از تعریق و درمان آن کمک می‌کند.

کد خبر: ۱۱۶۳۹۰۵

افراد مبتلا به دیابت به دلایل مختلفی عرق می‌کنند. تعریق، واکنشی طبیعی به فشارهای جسمی و احساسی است اما وقتی دلیلی برای تعریق بیش از حد یافت نمی‌شود، یک جای کار می‌لنگد، به طوری که برخی افراد حتی در هوای سرد و با حداقل فعالیت بدنی هم عرق می‌کنند. کاهش قندخون و آسیب‌های سیستم عصبی ناشی از ابتلا به دیابت یکی از اصلی‌ترین دلایل تعریق بیش از حد محسوب می‌شود. وقتی قند خون افت می‌کند، به بروز نوعی واکنشی مقابله‌کننده منجر شده و هورمون‌هایی در بدن ترشح می‌کند که تعریق را تشدید می‌کند.

زمانی که سطح قندخون افزایش می‌یابد، عملکرد عصبی بدن کاهش می‌یابد. در صورتی که اعصاب کنترل‌کننده غدد تعریق آسیب ببیند یا پیام اشتباهی به این غدد ارسال کند یا هیچ پیامی نفرستد، این باعث می‌شود افراد یا دچار تعریق بیش از حد شوند یا اصلا عرق نکنند.

وقتی قندخون کاهش می‌یابد، بدن تلاش می‌کند سطح قند را بالا بیاورد. در این هنگام، بدن شروع به ترشح هورمون آدرنالین می‌کند. این هورمون ترشح و تولید گلوکاگون را در کبد که نوعی گلوکز است، تقویت می‌کند و نیز حساسیت بعضی بافت‌های بدن را نسبت به انسولین کاهش داده و گلوکز را در جریان نگه می‌دارد. ترشح آدرنالین در بدن عوارضی جانبی چون تعریق بیش از حد را به‌دنبال دارد. افت خفیف قند موجب بروز خستگی می‌شود اما در موارد شدید، فرد ممکن است به کما رفته و حتی در معرض مرگ قرار گیرد.

معمولا بعد از خوردن غذاهای تند و داغ، تعریق در نواحی صورت، کف سر، گردن و قفسه سینه طبیعی است اما مبتلایان به دیابت، به‌دلیل ایجاد مشکلات عصبی، تعریق در این نواحی را زیاد تجربه می‌کند. این افراد معمولا با کنترل و مدیریت میزان قند خون، ضدعرق‌های موضعی و تزریق بوتاکس می‌توانند تعریق را کنترل کنند.