شاعران بی کتاب

برای آنها که هفته پیش چشمشان به این ستون نیفتاد، می‌نویسم. از این به بعد پنجشنبه‌ها توی این ستون شعرهای موفق و حال خوب‌کن از شاعرانی می‌گذاریم که هنوز مجموعه‌ای منتشر نکرده‌اند و شعرهایشان در وبلاگ‌ها و گروه‌ها و کانال‌های مجازی دست به دست می‌چرخد و مخاطب حظش را می‌برد. امروز علیرضا قنبری را معرفی می‌کنم. علیرضا از خوب‌های غزل و ترانه امروز است و به قاعده و نیکو می‌نویسد. متولد 1367 است و جزو شاعران جوان به شمار می‌آید. غزل‌های علیرضا برنده چند جشنواره معتبر شعری کشور شده است و زبان غزلش زبانی نرم و صمیمی است. کارکرد کشیدن از عبارت‌ها و ضرب‌المثل‌ها و تکیه کلام‌ها امضای شعر قنبری است و به نوعی در این فن کار کشته شده است. البته باید حواسش باشد که به ورطه تکرار نیفتد. یک غزل از علیرضا قنبری با هم می‌خوانیم: