به نام «فرشته»

فرشته کریمی، صاحب پیراهن شماره هفت تیم ملی فوتسال بانوان که تاکنون چندین مدال قهرمانی مسابقات داخلی و خارجی را تصاحب کرده متولد 17 بهمن 67 و یکی از همان‌هایی است که تصمیم گرفته قهرمان زندگی خودش باشد و ما هم از این‌که چنین قهرمانی داریم به خودمان بنازیم.وقتی به او می‌گویم عدد7 انگار برایت خوش‌یمن است که چند بار برایت تکرار شده که می‌گوید: خوش‌یمنی‌اش را نمی‌‌دانم اما برایم جالب است که در تاریخ روز و سال تولدم عدد7 تکرار شده‌! برای همین روزی که با خواهرم برای انتخاب پیراهنم رفتیم، عدد7 را انتخاب کردم هر چند اصلا اعتقاد ندارم که عدد روی پیراهن باعث اتفاق خاصی می‌شود، همه چیز بستگی به تلاش و هدف‌گذاری خود آدم دارد.

روز دوشنبه مجموعه ورزشی محله نازی‌آباد به بهره‌برداری رسید، مجموعه‌ای که بنام فرشته کریمی است.این اتفاق خوب را باید به فال نیک گرفت که مسئولان عاقبت تسلیم توانایی‌ زنان در حوزه ورزش شدند و ورزشگاهی را به نام یک‌خانم نامگذاری کردند، اتفاقی که تاکنون رخ نداده و برای اولین بار در منطقه 16 تهران به ثمر نشسته است.اما همان روز دوشنبه این اتفاق خوب با یک اتفاق بد، جبران شد ! فرشته کریمی به مراسم تقدیر از فوتسالی‌ها دعوت نشد و برخی از ورزشی‌نویس‌ها در توییتر به این موضوع اعتراض کردند، کریمی درباره این دو اتفاق می‌گوید:«برای خودم و همه خانم‌ها خوشحالم که ورزشگاهی به نام یک خانم ثبت شده، این کار می‌تواند تاثیر زیادی در خودباوری زنان داشته باشد و خانواده‌ها را تشویق کند که فرزندان و دختران خود را برای ورزش به ورزشگاه‌ها بفرستند.اما این‌‌که مرا به مراسم تقدیر از قهرمانان فوتسال دعوت نکردند، ناراحت شدم و نمی‌دانم چرا چنین کاری کردند، اگر مراسمی هست همه باید باشند، حالا سلیقه‌ای چند نفری را دعوت کنی و بقیه را دعوت نکنی، اتقاق خوشایندی نیست. البته شنیدم چند نفری از پیشکسوتان هم به این مراسم دعوت نشدند که باعث تعجب است مگر می‌شود آنها از قلم افتاده باشند ؟ »

فرشته کریمی در یک خانواده پرجمعیت متولد و بزرگ شده ؛ چهار خواهر هستند و سه برادر و فرشته در بین دخترها ته‌تغاری است و بچه یکی مانده به آخر است.می‌گوید: برادر بزرگترش مشوق اصلی‌اش برای فوتسال بوده هر چند همه اعضای خانواده‌اش در این مسیر از او حمایت کرده و می‌کنند.

از این‌که در محله نازی‌آباد که یکی از محله‌های قدیمی تهران است متولد و بزرگ شده، خوشحال است و می‌گوید: محله ما هنوز بافت قدیمی و سنتی خود را حفظ کرده و همسایه‌ها آنقدر به من انرژی مثبت می‌دهند که اصلا دوست ندارم محله نازی‌ آباد را ترک کنم و برای سکونت به محله‌ای دیگر بروم. صبح که از خانه بیرون می‌آیم هر کسی مرا می‌بیند با من احوال‌پرسی می‌کند و همین حالم را خوب می‌کند و روزم را می‌سازد.

کریمی با خانواده‌اش زندگی می‌کند و در روزگاری که برخی جوان‌‌‌ها علاقمندند مستقل زندگی کنند اما فرشته کریمی می‌گوید:« به همه نظرات و سبک‌های زندگی احترام می‌گذارم اما من ترجیح می‌دهم در کنار خانواده‌ام زندگی کنم این‌جوری حالم بهتر است»

فرشته کریمی قهرمان زندگی خودش است، یک قهرمان دهه شصتی، جوانی که جنسیت و این که زن است مانعی نشده که او دست از رویاها و اهدافش بردارد. خودش می‌گوید:« حس خوبی دارم چون به هر چه دوست داشتم رسیدم، برای آرزوهایم تلاش کردم و نتیجه‌اش را دیدم.تلاش برایم خوشایند است.

علاقه به فوتبال و فوتسال از بچگی با من همراه بود و احساس می‌کردم باید تا قهرمانی پیش بروم و در این راه هیچ مانعی نتوانست متوقفم کند.یکی از عموهایم خیلی تشویقم کرد که دنبال آرزویم بروم .»

زنان ورزشکار ایرانی در چند سال اخیر موفقیت‌های زیادی به دست آورده‌اند.آنهایی که پیشرفت و موفقیت زنان برایشان اهمیت دارد، تلاش می‌کنند راه را برای زنان هموارتر کنند و نگاه‌ها را به سمت این موفقیت‌ها جلب
کنند.

با همه این‌ها در دوره پر چالشی زندگی می‌کنیم، به نظر می‌رسد برخی بدشان نمی‌آید زنان را به حاشیه بکشانند و آنها را از مسیر و هدفگذاری‌های درست دور کنند، شاید به همین دلیل است که روزی چالشی به نام اما و اگرهای حجاب راه‌ می‌اندازند و روزی دیگر چالشی به نام حرکات موزون و رقص را پررنگ می‌کنند تا چنین نشان دهند که دغدغه زنان ایران از این بدیهیات فراتر نرفته و نمی‌رود.فرشته‌ کریمی یکی از هزاران زن موفق ایرانی است که مانند ستاره در داخل و خارج می‌درخشد و ثابت می کند که قهرمان به سایه نمی‌رود و به حاشیه کشیده نمی‌شود.

«فرشته کریمی‌»ها نشان می‌دهند که دغدغه زنان ایرانی فراتر از چالش‌های دنیای مجازی و تفکر خارج‌نشینانی است که اصلا نمی‌دانند در ایران چه خبر است و فکر می‌کنند با نسخه‌های من‌درآوری‌شان می‌توانند زن ایرانی را به سایه ببرند.

همه این‌ها را نوشتم که بپرسم واقعا چرا فرشته کریمی به مراسم تقدیر از ورزشکاران فوتسال دعوت نشد؟ آیا نادیده گرفتن این قهرمان‌ها،ریختن آب در آسیاب کسانی نیست که دوست دارند زنان ایرانی را از اصل و مسیر موفقیت به حاشیه بکشانند.

طاهره آشیانی

روزنامه‌نگار