زنگ می‌زنند می‌گویند: فلان نقش لطفا!

کارنامه کاریتان نشان می‌دهد که بیشتر در فیلم‌های کمدی بازی کرده‌اید. خودتان به این‌گونه فیلم‌ها تمایل دارید یا این‌که فکر می‌کنید در شرایط کنونی بین سایر ژانرها، کمدی بیشتر دیده می‌شود؟

من خیلی دغدغه این را ندارم که صرفا در یک ژانر خاص بازی کنم، اما وقتی بیشتر پیشنهادهایی که به من می‌شود در ژانر کمدی است بالاخره باید از بین‌شان یکی را انتخاب کنم. قطعا هروقت نقش جدی مناسبی به من پیشنهاد شود آن را می‌پذیرم، همان‌طور که در فیلم «مصادره» با این‌که مضمون کلی کار کمدی بود، اما نقشی که من آن را ایفا کردم جدی بود.

به عنوان یک بازیگر چه معیارهایی در انتخاب‌هایتان دارید؟

اولویت در انتخاب نقش برای من شخصیت‌پردازی یک کاراکتر و فیلمنامه خوب است. منظورم از فیلمنامه خوب فیلمنامه‌ای است که کنش و واکنش و گره‌های داستانی داشته باشد و بتواند مخاطب را تا انتهای داستان نگه دارد و کاراکتر خوب، کاراکتری است که برایم جذابیت داشته باشد و نو باشد.
کما این که کاراکترهایی هم که تا به حال بازی کردم کاراکترهایی بودند که هیچ‌کدام شبیه هم نبودند.

معمولا در سینما و تلویزیون ما این‌طور است که وقتی بازیگری در نقشی دیده می‌شود و به اصطلاح گل می‌کند، سیل پیشنهادهایی شبیه به آن نقش به سمتش سرازیر می‌شود؛ در مورد شما هم جریان به این شکل بود؟

بله، متاسفانه به این شکل است. زنگ می‌زنند و می‌گویند می‌شود شبیه فلان کارت را در این فیلم هم بازی کنی! که من البته هیچ‌وقت قبول نکرده و نمی‌کنم. چون همان‌طور که گفتم برای من اولویت نقشی چالشی و غیرتکراری است.

همکاری‌تان با مهران مدیری و گروهشان مدت‌هاست که تداوم داشته و دارد. خودتان از ابتدا فکر می‌کردید در کارهای کمدی ایشان تا این حد موفق ظاهر شوید؟

مدل من این شکلی است که وقتی سرکاری می‌روم زیاد به این فکر نمی‌کنم که قرار است چه بشود یا چه نشود. البته نه این‌که هیچ
آینده نگری نداشته باشم، اما بیشتر سعی می‌کنم در لحظه کاری که به من محول می‌شود را به نحو احسن انجام دهم. در حال حاضر هم اگر آقای مدیری برای کاری از من دعوت به همکاری کردند با دید بازتری وارد آن می‌شوم.

چطور شد در فیلم «به وقت خماری» بازی کردید؟

آقای لطیفی را با توجه به رزومه کاری‌شان همیشه دوست داشتم و ایشان را چه به لحاظ اخلاقی و چه کاری جزو کارگردانان شاخص و خوب سینما و تلویزیون می‌دانستم. وقتی فیلمنامه
«به وقت خماری» را مطالعه کردم از کاراکتری که به من پیشنهاد شده بود خوشم آمد و با توجه به مجموع عوامل در این فیلم بازی کردم. من در این فیلم نقش داماد یک خانواده را بازی می‌کنم که به جرم چک بی محلی که کشیده به زندان می‌افتد و به همین خاطر در خانواده‌اش با مشکلاتی مواجه می‌شود.

کار کردن با کارگردانی مثل محمدحسین لطیفی برای شما چه تجربه‌ای به همراه داشت؟

هر بازیگری در هر کاری با توجه به شیوه و گرداندن اثر، تجربه جدیدی به دست می‌آورد. آقای لطیفی هم جزو آن دست کارگردانانی هستند که برای من کار با ایشان بسیار جذاب بود. ایشان کارگردانی بسیار باهوش است که موقعیت‌های بازی را خوب می‌شناسد. ما کارگردانانی را داریم که صرفا کارگردانی می‌کنند، یعنی تمرکز اصلی‌شان روی نور، کادربندی، دکوپاژ و مسائلی از این دست است، اما آقای لطیفی حواسشان به بازی بازیگر است که این امر برای کارگردان بسیار ضروری است.

در سال‌های نه‌چندان دور طنزهای موفقی را در سینما و تلویزیون شاهد بودیم که دیگر مشابه آنها تکرار نشد. به نظر شما چرا کمدی این سیر نزولی را طی کرد؟

شما خودتان بگویید چه چیزی در حال پیشرفت است که کمدی باشد؟ ما نمی‌توانیم در جای تثبیت شده‌مان بایستیم و مدام عقبگرد می‌کنیم. سطح کیفی آثار پایین آمده. من با تلویزیون قهر نیستم، اما به دلایلی سال‌هاست که در تلویزیون کار نمی‌کنم، چون کارهایی که الان ساخته می‌شود قابل دفاع نیست. ما سال‌ها پیش «شب‌های برره» را کار کردیم که به حدی ماندگار شد که هنوز هم بعضی از بخش‌های آن در برنامه‌ها استفاده می‌شود. همین الان هم چنانچه کار خوبی در تلویزیون ساخته شود و دستمزدمان مطابق معیارهای روز باشد حتما من و خیلی‌های دیگر برمی‌گردیم و در تلویزیون کار می‌کنیم. الان بودجه سریال‌سازی به قدری کم شده که قرارداد 20 سال پیش را جلوی ما می‌گذارند. مگر می‌شود تورم بالا برود، اما حقوق ما تغییری نکند!

ساناز قنبری

سینما