تیم ملی را قربانی نکنید

برخلاف آنچه انتظار داشتیم، تیم ملی خیلی خوب در برابر مراکش، اسپانیا و پرتغال بازی کرد. شاید حالا عده‌ای بگویند که این نتایج و این بازی در برابر اسپانیا و پرتغال کار چندان دشواری نبود و بازیکنان تیم‌ملی کار سختی انجام ندادند؛ اما یادمان نمی‌رود روزهای پرالتهاب بعد از قرعه‌کشی جام‌جهانی که همه از شکست‌های بد و پرگل ایران حرف می‌زدند. آن روزها کمتر کسی باور می‌کرد که تیم ملی با 4 امتیاز، دو گل زده و تنها دو گل خورده یه کار خود خاتمه دهد. باور کنیم کار بزرگ تیم ملی در روسیه را. آنها که با بی انصافی می‌گویند بازیکنان تیم ملی کاری نکردند، در حق این تیم و بازیکنان باغیرت آن کم لطفی می‌کنند. حقیقت این است که دنیا باور نمی‌کرد ما اینچنین با کیفیت در برابر این 3 تیم پرقدرت بازی کنیم. مراکش در هر 3 بازی خوب عالی بود. در برابر ما بیشتر زمان بازی در اختیار این تیم بود هر چند که موقعیت گل زیادی نداشت. اما همین تیم در برابر اسپانیا و پرتغال موقعیت‌های طلایی فراوانی به دست آورد که نشان از کیفیت این تیم داشت.

چه بخواهیم حقیقت را بپذیریم و چه نخواهیم، تیم ملی ایران در برابر 3 تیم خوب و پرقدرت بازی کرد و در گروه دشواری بود. شاید بعضی‌ها حالا که بازی‌ها تمام شد ادعا کنند با تیم ملی هجومی‌تر و بهتر بازی می‌کردند؛ اما بپذیریم که تیم متحد و باانگیزه و منسجم ما با وجود همه محدودیت‌ها عالی کار کرد.

اما روزهای خوب و آفتابی تیم ملی چندان دوام نداشت و خیلی زود به جان تیم افتادند. دعواهایی که این روزها شاهد آن هستیم بیشتر از هر چیزی به ضرر فوتبال ماست. سخت است بپذیریم که جنگ‌های زرگری این روزها برای منافع ملی است. همیشه عادت کرده‌ایم مصلحت‌های شخصی چند آدم خاص، منافع یک ملت را در فوتبال به باد داده است و حالا درست در بزنگاه تاریخی این فوتبال، دعواها دوباره با شکلی تازه شروع شده. کاری ندارم که چه کسی دعوا را شروع کرده، چه کسی افراد را تحریک کرده و چه کسی جنگ را تشدید. برای من مهم نام ایران است و می‌ترسم که این تیم خوب و این بازیکنان جوان و باانگیزه، در میانه این دعوای بی‌دلیل، قربانی شوند. این تیم حدود پنج ماه دیگر باید در جام ملت‌ها حاضر شود و شایسته‌ترین تیم برای قهرمانی است. ملی نگاه کنیم. حیف است این تیم قهرمان نشود. اجازه ندهیم تیم خوب ایران قربانی این دعواهای بدهنگام شود.

ستار همدانی