امامی که می‌شناسیم!

نمایی از امام خمینی در حال پایین آمدن از پلکان هواپیما، سخنرانی کوبنده در بهشت زهرا(س)، دیدار در مدرسه علوی و استقبال کم‌نظیر مردم از ایشان، حضور پرشور مردم در مسیر فرودگاه تا بهشت زهرا(س)، سخنرانی در حسینیه جماران، تشییع پیکر امام روی دست دوستداران و چند تصویر محدود دیگر برجسته‌ترین تصاویری است که شنونده نام رهبر کبیر انقلاب اسلامی در ذهنش تداعی می‌شود، در حالی که امام خمینی(ره) به عنوان رهبر آخرین انقلاب قرن بیستم منحصر در این تصاویر نیست و شاید این خطای استراتژیک در بازنمایی تصویر امام خمینی^(ره) سبب شده، که در روایت انقلاب گاهی دچار کاستی باشیم، زیرا در بازنمایی تصویر رهبر انقلاب توفیق درستی نداشتیم، به این معنا که نتوانستیم تصویر جامعی از امام به مخاطب نشان دهیم در صورتی که ظرفیت‌های فردی و اجتماعی امام بیش از آن چیزی است که تاکنون به مخاطب ایرانی بویژه مخاطب نسل‌های سوم و چهارم انقلاب نشان داده شده است.

چندی مشغول مطالعه کتاب تازه منتشر شده، «الف لام خمینی» اثر هدایت‌ا... بهبودی بودم، اثری جامع از سال‌های کودکی تا ماه‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، که در یک روایت منسجم و داستان‌وار، خواننده با سیر تکامل شخصیت امام خمینی‌^(ره) آشنا می‌شود. علاوه بر این در کنار شخصیت رهبر انقلاب، خواننده با سیر رویدادها و رخدادهای سیاسی اجتماعی ایران در طی سال‌های کودکی آقا روح‌ا... تا پیروزی انقلاب اسلامی نیز آشنا می‌شود. حین مطالعه این کتاب که ابتدا احساس می‌کردم نیازی به مطالعه‌اش ندارم، زیرا بر این گمان بودم که شناخت درستی از بنیانگذار جمهوری اسلامی دارم، به این موضوع پی بردم که شناخت درستی نسبت به آنچه که با نام «امام خمینی‌^(ره)» در ذهن ما ثبت شده ندارم. به همین خاطر به نظر می‌آید ناشناس ماندن چهره واقعی امام^(ره)، موضوع عمومی است و علت اصلی آن نمایش ندادن تصویر درست و جامع از او است در حالی که اغلب به کلیشه‌ها توجه شده و مخاطب نیز به همان‌ها بسنده کرده است. ای‌کاش مدیران و تولیدکنندگان محتوا در عرصه رسانه‌ها، بخصوص رسانه‌های تصویری کمی بیشتر برای این مساله زمان صرف می‌کردند.

حسام آبنوس/ روزنامه نگار