سونامی فروکش کرد

زود بود چون به جای این که سونامی همه را با خودش ببرد، خودش را برد! داستان از سال قبل و پیش از رقابت‌های المپیک برزیل شروع شد. جایی که عاشورزاده در مسابقات مکزیک و در آخرین لحظات نتیجه را به حریف کره‌ای واگذار کرد و مدال نقره را بر گردن آویخت. همان زمان خیلی‌ها به فرزان، مربیان تیم ملی و هر کسی که در موفقیت‌های او نقش داشت توصیه کردند او باید روش مبارزه خودش را تغییر بدهد، چرا که حریفان براحتی او را آنالیز می‌کنند و می‌دانند باید مقابل او چطور مبارزه کنند! اما این اتفاق نیفتاد و زمان حضور عاشورزاده در المپیک به اندازه یک مسابقه بود! او در همان مسابقه نخست شکست خورد تا وداع تلخی با مهم‌ترین رویداد ورزشی جهان داشته باشد. فرزان هدفش روی سکو رفتن بود، اما شرایط طوری رقم خورد که این اجازه را به او نداد تا حتی رنگ دومین مسابقه در برزیل را ببیند.

عاشورزاده چه از لحاظ اخلاقی و چه فنی بهترین است؛ اما مشکل او لقب بزرگی است که روی شانه‌هایش سنگینی می‌کند. دقیقا از وقتی این لقب را به او دادند افت فاحش فرزان شروع شد و او موفقیت چشمگیری نداشته است. آخرین بار هم در نخستین دوره مسابقات گرنداسلم تکواندو با حضور بهترین‌های تکواندوی جهان در دو گروه زنان و مردان و در اوزان المپیکی به میزبانی چین اتفاق افتاد. این بار هم دقیقا همان اتفاقی که در المپیک برای عاشورزاده رقم خورده بود تکرار شد و او در نخستین گام رو در روی رویدانگ وو، نماینده چین قرار گرفت که با نتیجه 8 بر 8 کار به راند طلایی کشیده شد. در این راند، نماینده کشورمان نتیجه را واگذار کرد و از گردونه رقابت‌ها خارج شد. فرزان هنوز جوان است و امید زیادی به آینده دارد. او بایک ریکاوری ذهنی و روحی می‌تواند خودش را از نو بسازد و از امیدهای تکواندوی ایران در المپیک 2020 ژاپن باشد.