بازدارندگی مبهم پیونگ‌یانگ

این موضوع را معاون کمیته مرکزی حزب کارگران کره شمالی آقای Ri Man-gon این‌گونه توصیف می‌کند که ساختار سیاسی جدیدی در جهان بوجود آمده است که کره شمالی یک محور آن محسوب می‌شود. به‌طور اصولی کشورهایی که به‌دنبال سلاح اتمی هستند اول به‌دنبال حفظ امنیت خود در برابر تجاوز‌های احتمالی و نیز علاقه‌مندی به مشارکت در مدیریت جهانی به تعبیر رئیس‌جمهور سابق ایران می‌باشند که البته در همه موارد این اهداف محقق نشده است. مثلا پاکستان با داشتن بمب اتمی هیچ ظرفیتی برای تاثیر‌گذاری در مسائل جهانی و حتی منطقه‌ای ندارد. بمب پاکستان فقط به این کشور توازن احتمالی در برابر هند می‌دهد. چین اتمی تا تحقق رشد اقتصادی خود که ناشی از تغییر نگرش داخلی در آن کشور بود حرفی برای ارائه در سطح جهان نداشت. رشد اقتصادی چین نیز به داشتن بمب اتمی این کشور ارتباط نداشت اگرچه در حال حاضر برایش در مقابل آمریکا قدرت بازدارنده نسبی است.

قطعنامه 2375 شورای امنیت سازمان ملل در 11 سپتامبر 2017 با هدف تحریم بیشتر نفتی و به قول خانم هیلی حذف یک سوم اقتصاد کره به اتفاق آرا تصویب شد. یادآوری می‌شود‌؛ از سال 2006 که کره شمالی اولین آزمایش اتمی خود را انجام داد شورای امنیت سازمان ملل 9 قطعنامه به اتفاق آرا علیه کره شمالی صادر کرده و در مقابل هر قطعنامه، کره شمالی نیز واکنشی جز رد آنها و اعلام این‌که تلاش‌هایش را دوچندان خواهد کرد نداشته است. در کنار این آزمایشات کره شمالی تاکنون 16 آزمایش موشک بالستیک انجام داده که هفدهمین آن نیز در جمعه 15 سپتامبر (24 شهریور‌) صورت پذیرفت. آزمایشات موشکی و اتمی درکنار یکدیگر حاکی از تلاش کشور برای به‌کارگیری بمب اتمی در موشک می‌باشد، بنابراین می‌توان به ظن یقین گفت که کره توانسته انفجار اتمی را در قالب کلاهک موشک به نتایج نهایی خود نزدیک کند و لذا به‌قول معاون کمیته مرکزی حزب به کلوپ دارندگان اسلحه اتمی پاگذاشته و به اصطلاح توانسته خطر یک حمله نظامی علیه کشور خود را برای همیشه برطرف نماید.

هم‌اکنون غیر از چین و روسیه که از اول به‌دنبال راه‌حلی سیاسی که معلوم نیست چیست برای بحران کره بود. سایر رهبران شرق آسیا نیز دیگر از گزینه نظامی صحبت نمی‌کنند. آقای شینزو آبه که آزمایش دومین موشک بالیستیک کره از روی خاک ژاپن را جمعه 15 سپتامبر تجربه کرده است از مذاکرات فوری برای راه حل سیاسی صحبت می‌کند. تنها آقای ترامپ است که با ادبیات خاص خود که از نظر سیاسی کمتر کسی به آن بها می‌دهد از جنگ و آتش صحبت می‌کند. کره شمالی خطر جنگ را با قدرت نمایی و دستیابی به تسلیحات اتمی از سر کشور خود دور کرد، اما عمیقا در تحریم‌ها فرو رفته است و بسیار زمان می‌خواهد تا بشود در مورد دستاورد چنین روشی صحبت کرد.

حسین ملائک - سفیر سابق ایران در چین