یادگیری راه‌وروش دارد

دوستی: قرار نیست از حد بگذرد، اما حداقل آن برای داشتن یک کلاس خوب و قابل قبول الزامی است. یک معلم خوب با نوجوانان خود رابطه دوستانه‌ای برقرار می‌کند و نشان می‌دهد در برخی علایق با آنها مشترک است. چند دقیقه نخست کلاس با آنها حرف‌های غیررسمی مثلا راجع به فوتبال یا سریال‌های پربیننده که بتازگی پخش شده‌اند می‌زند تا فضایی دوستانه ایجادکند و بعد کلاس داری را شروع می‌کند. نوجوانان بسیار باهوش‌اند و زود می‌فهمند آیا این علاقه مشترک حقیقی است یا معلم در حال نقش بازی کردن است.

کار جذاب: معلم باید بکوشد درس را از مجراهای جذاب و شیرین ارائه کند؛ مثلا درس علوم را با مطالبی جالب از طبیعت و تحقیقات عملی و کاربردی که می‌داند نوجوانان خوششان می‌آید، مطرح کند. دبیر ریاضی باید ترفندهایی ویژه برای یاددادن معادله‌ها در آستین داشته باشد و دبیر ادبیات باید استعدادهای ادبی شاگردان را به چالش بکشد. هر دبیر باید شیوه جالب شدن درس خود را بلدباشد و درس را برای شاگردانش شیرین کند.

حق انتخاب: اصل موضوع درس و تعداد صفحاتی که باید هر ترم مطالعه شود، مشخص است، اما معلم گاهی باید از شاگردان نظرخواهی کند امروز دوست دارید این بخش را به چه سبک کارکنیم یا از کدام ابزار استفاده کنیم. وقتی شاگرد نظر می‌دهد و از نظرش استفاده می‌شود علاقه‌ای مضاعف به آن کلاس پیدا می‌کند.

تنوع: حوصله نوجوان‌ها زود سر می‌رود و معلم باید برای جلوگیری از این وضع از شیوه‌های متنوع استفاده کند. اگر امکان‌پذیر است یک جلسه کلاس در حیاط، کنار باغچه، اتاق ورزش یا جایی مشابه برگزار شود. یک جلسه امتحان به سبکی متفاوت از همیشه برگزار شود. گاهی برای خود شاگردان کنفرانس تعیین شود و خلاصه به هر طریقی که شده از یکنواختی جلوگیری شود.

چالش: گاهی شاگردان باید به چالش کشیده شوند. مثلا کلاس به چند دسته تقسیم و بین آنها مسابقه برگزار شود یا به شاگردان گفته شود هر کس می‌تواند درس را به جذاب‌ترین شکل ممکن ارائه کند، داوطلب شود. نوجوانان هوش زیادی دارند و ابتدای به چالش کشیدنشان است.

منبع:

www.teachingenglish.org.uk