روح بی‌قراری داشت

مجموع آثارش را که نگاه می‌کنیم می‌بینیم هر جا که موقعیت برایش مناسب بوده و شرایط ایده‌آل تولید یک فیلم برایش فراهم شده، مانند «سفر به چزابه»‌ نشان داده است که بینش بصری فوق‌العاده‌ای دارد. بخصوص در حوزه دفاع مقدس که به نظرم صحنه‌هایی را که پدید آورده جزو صحنه‌های ماندگار سینمای دفاع مقدس است. یعنی وقتی آثار رسول را مشاهده می‌کنیم، گویا با این کارها به فرهنگ دفاع‌مقدس ما در آن حوزه اضافه کرده است. وی زمینه‌های دیگری هم تجربه کرد. اساساً مرحوم ملاقلی‌پور فیلمساز بی‌قراری بود و این بی‌قراری در همه کارهایش به نحو محسوسی وجود داشت. دوست داشت عرصه‌های گوناگون را تجربه کند و طبعاً مثل همه فیلمسازان آن نسل دغدغه‌های سیاسی خودش را داشت و تلاش کرد در یکی دو مورد از کارهایش این دغدغه‌های سیاسی و اجتماعی را نشان دهد. نگران فقر و غنای جامعه بود، نگران شکاف طبقاتی بود و سعی می‌کرد این مسائل در آثارش به نوعی بروز و ظهور داشته باشد. وی در ادامه درباره همکاری هم گفته است: چند‌بار قصد داشتیم با هم همکاری کنیم ولی از آنجایی که یک روح بی‌قرار داشت خیلی زود می‌خواست یک کاری را بنویسد و بعد هم اجرا کند که با سبک کاری من که معتقدم روی فیلمنامه باید تأنی داشت خیلی جور در نمی‌آمد. وقتی که وی به دفتر ما آمد، پیشنهاد یک کاری را داشت که من آن طرح را خواندم و خیلی نپسندیدم. احساسم این بود آن کار شرایط و موقعیتش فراهم نیست که ساخته شود. بنابراین ایده اصلی «میم مثل مادر» را با وی در میان گذاشتم و ملاقلی‌پور خیلی پسندید و معتقد بود از ایده خودش بهتر است. ولی فرآیند بازنویسی و نگارش فیلمنامه زمان زیادی برد و این با طبع رسول خیلی جور درنمی‌آمد ولی چون هربار که فیلمنامه بازنویسی می‌شد خودش احساس می‌کرد کار پخته‌تر می‌شود به همین دلیل فکر می‌کنم بازنویسی هفتم که انجام شد، من رضایت دادم که می‌توانی بروی جلوی دوربین و آن کار هم ارزشمند شد. / مهر