رسانه‌ها؛ مقتدران نرم در دنیای سخت

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که برای اخبار و اطلاعات جدید تشنه است؛ و هر کشوری که دسترسی سریع‌تری به اخبار و اطلاعات برای شهروندان خود فراهم کند، از بقیه جلوتر می‌افتد و از قدرت بیشتری برخوردار خواهد بود.

کد خبر: ۹۴۷۹۶۴

اگر همین شرایط را در رقابت کشورها درنظر بگیریم، نمی‌توان ادعا و نظریات بسیاری از کارشناسان سیاسی در مورد «جنگ دیجیتالی عصر جدید» را انکار کرد. این روزها، کشورها و قدرت‌های سلطه‌گر با بهره‌گیری از بیشترین حجم اطلاعات و انتقال آنها، اهداف خود را در خارج از مرزهای سرزمینی جستجو می‌کنند و به همین منظور رسانه‌های قدرتمندی برای انتقال اطلاعات و تفکرات استعماری خود به مردم کشورهای مختلف جهان راه‌اندازی می‌کنند که هر روز تعداد آنها در حال افزایش است. اکنون به‌جرات می‌توان گفت که حفظ و گسترش قدرت استکباری نظام سلطه به حضور و ظهور رسانه‌هایشان در این دنیای دیجیتال وابسته است.

امروزه رسانه‌ها، وسیله تسلط بر افکار، اراده و احساسات بشریت دوران معاصر به شمار می‌آیند و از قدرتی انکارناپذیر در هدایت افکار عمومی برخوردارند. مراکز رسانه‌های استکبار که به مدرن‌ترین فناوری جهانی مجهزند، از یک سو ابزاری در جهت اجرای عملیات روانی قدرت‌ها علیه ملت‌ها و دولت‌های مستقل هستند و ازسوی دیگر وسیله‌ای برای کنترل، تضعیف، جهت‌دهی و هدایت افکار و احساسات جوانان با بهره‌گیری از جاذبه‌های گوناگون در سراسر جهان محسوب می‌شوند.

با توجه به تحولات عظیم در بهره‌گیری از رسانه‌ها، نظام سلطه از رسانه‌های نوین الکترونیکی، دیداری، شنیداری و نوشتاری، برای تحمیل اراده خود بر ملت‌ها استفاده می‌کند. با نگاهی به عملکرد آمریکا در جنگ‌های ویتنام، بالکان، کارائیب، افغانستان، دو جنگ خلیج‌فارس و همچنین اقدامات روانی و رسانه‌ای‌اش علیه انقلاب اسلامی، آنچه مسلم می‌نماید این است که جنگ رسانه‌ای از برجسته‌ترین مولفه‌های جنگ نرم و کمک به پیشبرد جنگ سخت است. عملیات روانی حتی بدون نیاز به جنگ سخت، به عنوان مهم‌ترین جنگ مدرن در جهان کنونی محسوب می‌شود.

از آنجا که قدرت‌ها توان به میدان آوردن نیروی نظامی را ندارند یا جامعه‌ آنان قادر به تحمل تلفات انسانی نیست، به جنگ رسانه‌ای روی می‌آورند و از این ابزار بهره‌برداری می‌کنند. در عصر کنونی به دلیل پیچیدگی اجتماعی و اهمیت یافتن نقش رسانه‌های جمعی در ایجاد روابط جوامع، کاربرد این وسایل در زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و نظامی بیش از پیش مشهود است و اثر آن را می‌توان در ظهور رفتارهای جدید و با تمایل به غرب در میان جوامع در حال توسعه و حتی در کشورهای اسلامی مشاهده کرد.

در چنین هنگامه عظیمی، آنچه ملت‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند و آنها را هوشیار و مسلط یا غافل و تحت سلطه نشان می‌دهد، توان بهره‌گیری‌شان از رسانه‌ها و به عبارتی «میزان سواد رسانه‌ای» آنهاست. هرچه ملتی از درک و سواد بیشتری در استفاده و بهره‌برداری عالمانه از رسانه‌ها برخوردار باشد و بتواند استفاده خود از رسانه‌ها را به نحو مطلوب مدیریت نماید، میزان تاثیرپذیری و تحت شبیخون قرار گرفتن آن کمتر خواهد بود و می‌تواند به مغلوب نشدن خود در این جنگ نرم امیدوارتر باشد، در غیر این صورت تلفات انسانی بزرگی نصیب آن ملت خواهد شد که اثرات آن به مراتب از جنگ‌های سخت و نبردهای مسلحانه بیشتر است، چراکه در این شبیخون فکری و فرهنگی خاموش و خزنده، روح و جان و احساسات افراد (بویژه جوانان) در معرض هجوم بیرحمانه شیاطین قرار گرفته و داوطلبانه و با میل و اراده خویش تسلیم اهداف و اغراض شیطانی رسانه سلطه‌گر خواهند شد، لذا تلاشی برای رهایی از این اسارت روحی صورت نخواهد گرفت و شکست، سرنوشت محتوم است!