همسرمان را چک کنیم یا نه؟

در نظام رواشناختی زن، این رفتار مرد و پرس و جوها و مراقبت‌ها به این معنی است که من تو را دوست دارم. مرد کنترل می‌کند، اما زن فکر می‌کند مرد او را دوست دارد که همین‌طور است.البته اگر معقول و به اندازه باشد، مشکلی ندارد، اما اگر با سه فاکتوری که به آن اشاره می‌کنیم همراه باشد، مشکل زا است و فرد دچار اختلال روان نژندی است و مشکل شخصیتی دارد: 1) اگر چک کردن رفتار زیاد باشد. 2) فرد زمان زیادی را صرف چک کردن فرد کند، یعنی پنج ـ شش سال این کار را انجام دهد و 3) محتوا و رفتارش مشکل ایجاد کند. یعنی رفتارهای مشکوک زیاد در موقعیت‌های زیاد از همسرش احساس کرده و به همین دلیل او را چک می‌کند. گاهی این اختلال تا جایی پیش می‌رود که فرد احساس می‌کند همسرش مدام در حال خیانت به اوست. به خاطر همین حسی که دارد، زجر می‌کشد و آزار می‌بیند. معمولا خانم‌ها بیش از آقایان همسر خود را چک می‌کنند، چون از خصلت تنوع‌طلبی آقایان خبر دارند و می‌دانند که با یک فرد راضی نمی‌شوند و بدشان نمی‌آید دوباره سُر بخورند. مردان از این‌که بتوانند با چند زن همزمان در رابطه باشند و آن زن‌ها از وجود دیگری باخبر نباشند، احساس قدرت می‌کنند. یک علت دیگر این است که زنان هم از رفتارهای زنانه همجنسان خود باخبر هستند و می‌دانند ممکن است همسرشان را از راه به در کنند. یکی از دلایلی که عروس‌ها با مادرشوهرها کنار نمی‌آیند همین است، چون محتوای رفتار یکدیگر را متوجه می‌شوند.

چک کردن می‌تواند مشکلاتی را در رابطه زوجین ایجاد کند. احساس ناامنی ـ چون مرد یا زن مدام باید از خودش دفاع کند، بسیاری از ارزش‌ها و خطوط قرمز زوجین زیر سوال می‌رود، روابط کلامی و احساسی و عاطفی از حالت عادی خود خارج شده و جایش را به تنش و دعوا می‌دهد، اگر بچه‌ای باشد احساس ناامنی و اضطراب می‌کند، همسر کمتر در خانه حضور پیدا می‌کند، فرد دچار اختلالات خواب می‌شود، روابط خصوصی تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد، خانم‌ها در روابط خصوصی‌شان دچار سرد مزاجی شده و آقایان ناتوانی جنسی پیدا می‌کنند، اختلالات تغذیه‌ای، کاهش یا بالا رفتن فشار خون، پرخوری و کم‌خوری در نتیجه استرس و اضطراب از آسیب‌هایی است که در نتیجه چک کردن همسر گریبانگیر خانواده می‌شود. در هر صورت استفاده از چند راهکار ساده می‌تواند مانع از چک کردن همسر شود.

اول؛ همسران چیزی را از هم پنهان نکنند، اگر جایی می‌روند، به یکدیگر اطلاع بدهند، اگر جایی رفته نام آ‌نجا را بگوید و دروغ نگوید، اگر گفته ساعت هفت شب در خانه است، همان ساعت برگردد، اگر خریدی کرده، در مورد مبلغش واقعیت را بگوید، اگر کسی پیامی فرستاد، اسم واقعی فرستنده را بگوید و در نهایت فرد روی گوشی‌اش رمز نگذارد تا زمینه بروز حس شک و تردید ایجاد نشود.

دکتر پرویز رزاقی - روان‌شناس