خاطرات ریو محاله یادم بره!

1ـ در اختتامیه دچار اختلاف فرهنگی شدیم: المپیک ریو هم تمام شد در حالی که در اختتامیه با آنها به اختلاف فرهنگی خوردیم و در مراسم شرکت نکردیم. حیف شد که مسئولان این مسأله را دیر تشخیص دادند وگرنه به دلیل اختلاف فرهنگی در افتتاحیه و مسابقات هم شرکت نمی‌کردیم و این همه مصیبت هم نداشتیم. در تمام این چند هفته المپیک به وقت ریوی برزیل خوابیدیم و به وقت نانوایی بربری سر کوچه بیدار شدیم. عده زیادی از کارمندان ادارات دچار بی‌خوابی و کم‌خوابی عمیق شدند.

2ـ حقمان را مافیا خورد: ما در تمام المپیک‌ها در دو رشته وزنه‌برداری و کشتی بیشترین مدال را برده‌ایم و از شانس بد ما، درست در همین دو رشته، با باندهای مافیایی خفن مواجه هستیم که با ناداوری همیشه چند مدال طلای ما را به گردن حریفانمان می‌آویزند و حال ما را می‌گیرند. اگر در این رشته‌ها با ناداوری مواجه نمی‌شدیم، الان حداقل با ده مدال طلا بالاتر از کره جنوبی هشتم شده بودیم، نه این که با هشت مدال، بالاتر از یونان بیست و پنجم شویم. حالا واقعا چرا در این دو رشته مافیا بازی کرده‌اند؟! خب بروند در رشته شنا مافیا بزنند که این همه مدال دارد، بروند مدال‌های فلپس را ناجوانمردانه بگیرند، بروند در رشته دوومیدانی مدال‌های یوسین بولت را بگیرند که الان سه دوره است که در سه رشته طلا می‌برد و 9طلای المپیک دارد. چرا گیر داده‌اند به این چند تا مدال ما؟

3ـ بالاخره از خط پایان گذشتیم: بعد از این که سه نماینده مان در دوچرخه‌سواری موفق نشدند از خط پایان عبور کنند، بالاخره ورزشکارمان در دوی ماراتن از خط پایان عبور کرد و مورد تشویق بقیه شرکت‌کنندگان قرار گرفت. شرکت‌کنندگان دوی مارتن همگی پیش از او، از خط عبور کرده بودند و منتظر او بودند که بیاید و مسابقه را جمع کنند.

علیرضا لبش

جام جم